Βλαχομαγκακος

Ξερεις πως οταν μπαινεις σε ενα μαγαζι, παντα θα ξεχωρισεις τον λιγουρομαλακα αμεσως γιατι αυτος ειναι ο μονος αρκετα ηλιθιος να μην υπολογισει ουτε το γεγονος οτι συνοδευεσαι, ουτε οτι δεν εισαι για τα δοντια του (γιατι οι γονεις του ηταν τουλαχιστον πρωτα ξαδερφια,...το λιγοτερο; )

Οι αλλοι, οι απλοι μαλακες, εχουν μια φυσικη συστολη, ζυγιζουν, προσεχουν-εκτος αν ειναι τσαμπουκομαγκες και ετσι δεν τους παιρνεις πρεφα.
Περνας την βραδια σου, πανε σπιτι τραβανε μια μαλακια και η ζωη συνεχιζεται.
Ομως ο λιγουρομαλακας θελει να ειναι μπροστα, στο προσκηνιο.
θεωρει οτι ειναι ωραιος.
θεωρει οτι ειναι εξυπνος
θεωρει οτι ειναι καλυτερος.
(καταβαθος ξερει οτι επειδη η μαμα του αγγαλιαζει "αρωμα! αρωμα!" οποtε κλανει, δεν μετραει και αυτο ειναι που τον τρωει)



Και σου χωνεται η π*ρδη, συνηθως με αγαρμπο τροπο, επιθετικο σαν τα παιδακια και σε χαλαει απο την δικη σου κοσμαρα οπου βρισκοσουν, ειτε με παρεα γελωντας, ειτε με τον γκομενο.

ατυχια ειναι να τον πετυχεις στην δουλεια, και να εχει θεση πιο ψηλη απο την δικη σου, η να πρπει να συνεργαστεις στενα μαζι του. Η τραγωδια ειναι οταν ειναι αδερφος του γκομενου σου, πατερας του even, αλλα υπαρχουν και χειροτερα, θα μπορουσες να εισαι εσυ και να μην το ξερεις καν.

"ειμαι δυναμικος και κυνηγαω αυτο που θελω" περηφανευεσαι.



α ρε λιγουρομαλακα
Ποτε δεν θα πεθανεις, βλαχο.







(κατι τετοια σας λειψανε;)