Δεν ειμαι κλεφτης, ειμαι κομπιουτερας.

Εγω απο λαινουξ και λοιπα δεν ξερω, ουτε πως λειτουργει ουτε τι κανει ουτε την φιλοσοφια τους καταλαβαινω.

Εγω σαν Λιλι, που ανοιγει το πισι της το πρωι και καθεται να βαλει την ζωη της σε ενα ηλεκτρονικο ημερολογιο με ροζ χρωμα στην γραματοσειρα, η μπλε, δεν καταλαβαινω γιατι ερχεται ενα πιτσιρικι και μου λεει οτι εφοσον διαλεγω να το γραψω σε εναν δημοσιο χωρο, το γραπτο μου πια δνε μου ανηκει, αλλα ανηκει σε ολους, και ετσι θα επρπε.Και να κανω τουμπεκι. Δωστο κειμενο και σκασε.

Μου θυμιζει την ιδεολογια που ειχαν καποιοι πωρωμενοι της ΚΝΕ οταν μεγαλωνα. Παντα οι μικροι πωρωνονται με ιδεολογιες μοιρασιας και ουτοπικης καλυτερης ζωης, ειναι γνωστο, ολοι το περναμε το λουκι, μετα μεγαλωνουμε.



Μπορει να λεω μαλακιες και να μην εχω καταλαβει τιποτα αλλα εμενα, ολα αυτα που βλεπω, σαν επιβολη και αρπαγη μου φαινονται.



Περισυ ειχα βαλει ενα μπανερακι που ελεγε οτι δεν επιτρεπεται η αναδημοσιευση των γραπτων μου.Φυσικα ειχε γινει κολαση απο αντιδρασεις.
Πως ζηταω να πληρωθω απο αυτο το αγνο μεσο, ντροπη μου! "Ποσο ψωνιο εισαι;"
Ομως για μενα ηταν απλα.
Ορεξη δεν ειχα να διαβασει κανας φιλος του πρωην τα πρωινιατικα νευρα της Δευτερας και να γινει η ζωη μου κολαση, ουτε να με αναγνωρισουν γονεις συμμαθητες του παιδιου και μετα να διαβασουν πχ τα "αποτυχημενα κρεβατια". (το οποιο btw εχει πουληθει στο fe-mail, μην κανετε ορεξη :P)
Το μπλογκ ηταν η ευχαριστηση μου και μαζι με μενα φχαριστιοντουσαν και 5 ανθρωποι.


Καποια στιγμη οταν μια ηλιθια δημοσιογραφος πηρε ενα κειμενο μου οπως ηταν, και το εβαλε σε εφημεριδα χωρις συγκαταθεση και με ξεχεσε και απο πανω οταν την πηρα τηλεφωνο, ενημερωθηκα και εμαθα οτι δεν επιτρεπεται η αναδημοσιευση χωρις γραπτη αδεια. Παρα μονο το 5 %.
Παραπονεθηκα εκει που επρεπε για την συμπεριφορα της τυπισσας.
Αργοτερα,ενημερωσα και ενα περιοδικο που ειχε παρει κειμενα μας ,και ο αρχισυντακτης ζητησε συγγνωμη και απεσυρε την στηλη, του ηταν φυση αδυνατο να παιρνει τηλεφωνο καθε τρεις και λιγο. Ηταν ομως ευγεναστατος και δεν πουλησε μουρη.

Προσωπικα πουλαω καποια κειμενα μου σε καποιους εκδοτες, εν γνωση τους οτι ειναι του μπλογκ. Αρα αν καποιος παρει κατι κινδυνευει να εκτεθει.
Επισης εργαζομαι σαν δημοσιογραφος και ζω απο την εκδοση των κειμενων μου,(πλεον και για την ωρα), οποτε οποιος πληρωθει για δικο μου κοπο θα τον παρει και θα τον σηκωσει, ακομα κιαν παρει 1 ευρω που ανηκει σε μενα , στο παιδι μου, στο σπιτι μου.
Μπορει να φαινομουν ψωνισμενη, αλλα εστειλα μαιλ στο ΑρΘρο, να μην βαλουν κειμενα μου σε εντυπο περιοδικο, αντ αυτου αν τους αρεσει κατι πολυ, ας μου προτεινουν συνεργασια...απλα πραγματα.


Μην ακουω αηδιες του ιντερνετ οτι οτι βαζουμε εκει εξω μπορει ο καθενας να το παρει.
Αυτη ειναι η ιδεολογια του κλεφτη.
Το σκυλι σου παιζει στην αυλη εν γνωση σου οτι υπαρχουν κακοι ανθρωποι (που θεωρουν εαυτους καλους μαλιστα), μην παραπονιεσαι αν στο παρουν μετα.
Μην απλωσεις τα ρουχα σου. Θα βαλει αλλος το βρακι σου.
Μην δειξεις τις ιδεες σου.
Μου φερνουν σαν παραδειγμα το ιντερνετ εξω.
Μα το ιντερνετ εξω , ειναι ανθρωποι με αλλη κουλτουρα, πρωτ απολα δεν σε βριζουν αν γραψεις κατι ακραιο και διαφορετικο, ειναι και τοσα δις ανθρωποι.
αλλα τα ματια της αλεπους και αλλα της κουκουβαγιας.
Εδω ειμαστε ενα μικρο χωριο τιγκα στην σαχλαμαρα, στην επαρση και στο κουτσομπολιο και την εχουμε δει επαναστατες κοιταζοντας τους απ'εξω.
γελοιοτητες.
Τους ιδιους που συναντω εδω, τους συναντω και σε καποια φορουμ , τους συναντω και εξω οταν πιω καφε!!
Μπλογκοσυναντησεις και πουτσες μπλε.
Ενα γαμησο παρτυ ειναι για τους πιο πολλους.
Για τους υπολοιπους, ενας χωρος να εκφραστουν.
(οτι κιαν σημανιει αυτο, απο χεσιμο ως κλασσικη συμφωνια)



Λυπαμαι αλλα αυτη η ιδεολογια που παει να επιβληθει, αντι να σπρωξει και να εμπνευσει τους ανθρωπους να δημιουργουν και να ωφεληθουν ολοι, δημιουργει το ακριβως αντιθετο αποτελεσμα. Φοβο , θυμο, και αισθηση εισβολης.



Ωραιο το σκεπτικο να ειμαστε ολοι σε ενα αλφα επιπεδο οπου δεν θα χρειαζεται να πληρωνουμε, ολα θα μοιραζονται.
Και πολυ ηλιθιο.
grow the fuck up

Μια ιδεολογια ειναι valid και αξια αναλογα με το ποιος την χειριζεται.
Ενα μαχαιρι ειναι χρησιμο να κοβει ξυλα, να σκαλιζει και να χαραζει ομορφιες, μονο στα χερια καποιου που ξερει να το χρησιμοποιει, και που ειναι χορτασμενος.
Στα χερια ενος πεινασμενου ανωριμου παιδιου, φερνει την καταστροφη.


δεν ξερω απο λαινουξ, δεν ξερω απο κομπιουτερ, δεν ξερω απο ιντερνετ και ναι δεν ειμαι ενα 20χρονο σπυριαρικο ξερωλικο πιτσιρικι.
Δεν ξερω και τοσα απο νομικα.
Ομως ξερω τι ειναι δικο μου.
Τι λεφτα και χρονο ξοδεψα ΕΓΩ για να φτιαξω κατι.
Ξερω οτι αν θελω το χαριζω αν θελω το καιω, αν θελω το πουλαω
Και ξερω και ποτε ο αλλος γινεται κλεφτης.


Οπως και να θες να το ονομασεις.