Photos of you and me

Και ηρθε απο τα παλια να μου δωσει αδιασειστα ντοκουμεντ οτι εγω, ναι εγω, οχι μονο μαγειρευα
(2 φορες την ημερα παρακαλω, πληρες προγευματα με ομελετες μπεικον και λοιπα, μεχρι και τσιζκεικ)
αλλα ΣΙΔΕΡΩΝΑ.

Οσοι παρακολουθουν ξερουν οτι το καλοκαιρι εψαχνα που ειχα βαλει το σιδερο, οταν μετακομισαμε, πριν 2 χρονια και την απορια της μικρης ως προς το" ξενο σωμα".



Επεσε καζουρα απιστευτη απο τους δικους μου ανθρωπους.
Αλλα ειχε φερει αδιασειστες αποδειξεις και δεν μπορεσα να κανω τιποτ αλλο απο το να χαμηλωσω το κεφαλι και να περιμενω να πεσει και κεραυνος.
Ολα πια ηταν πιθανα.









Χτες μπορεσα επιτελους να βρω τον πιο ταιριαστο χαρακτηρισμο, το γιατι μ 'αυτον τον ανθρωπο ενιωθα τοσο δεμενη, γιατι τοσο καιρο δεν εμπαινε στην κατηγορια ex boyfriend.
Τον κοιταζα την ωρα που τρωγαμε, οι εκφρασεις, το γελιο δεν ειχαν αλλαξει. Ο ιδιος αρκετα, μου θυμιζε αρκουδακι. Του επιασα τρυφερα το μαγουλο και μου δωσε τις φωτογραφιες.
Ενας χειμαρρος αναμνησεων που ειχα ξεχασει με κατακλυσανε.
Το πλυσιμο, το σιδερωμα, το μαγειρεμα, και ολα με χαμογελο.
Το τι θα κανουμε οταν φυγουμε απο την χωρα, ολα οσα ζησαμε για σχεδον δυο χρονια.
Δεν σε νιωθω σαν πρωην γκομενο, του ειπα, αλλα σαν πρωην συζυγο.
Και κει στα ματια του ειδα το ιδιο.
Ναι, καταλαβαινω τι θες να πεις, μου απαντησε.


Ηταν ωραιο να συναισθημα να μην νιωθεις περιεργα γιαυτα που σε δενουν με καποιον αλλον, και ηταν υπεροχο να ειναι αμοιβαιο.
Ασχετα αν απο το σπιριτιουal ουαιφ και χαζμπεντ, το γαμησαμε και δεν σταματησαμε ολο το βραδυ να αυτοαποκαλουμαστε hubby and wifey.