Αναδημοσιευστε ό,τι θελετε αρκει να βάλετε πηγή από κάτω.
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P


Friday, May 11, 2007

Για το περιοδικο.

Στο μυαλο μου οταν γραφω τα αστεια μου και τα σατιρικα μου, εχω τους γνωστους, τους φιλους, και οι αγνωστοι ειναι κατι που δεν το συλλαμβανω, ειναι ενα συνολο το οποιο δεν γινεται εκ των πραγματωννα με απασχολει οταν γραφω.
Ειδικα οταν γραφω τα προσωπικα μου θεματα, δεν σκεφτομαι ουτε τους φιλους, εκεινη την στιγμη ειμαι στο ημερολογιο μου, μονη μου.

Ηταν μεγαλη η εκπληξη μου οταν αγνωστα ονοματα απο το πουθενα -του μυαλου μου- μου ζητησανε να τους πω για το περιοδικο.
Εχω λαβει 3-4 μαιλ απο καποιους ανθρωπους, μερικοι μου ειχαν ξαναγραψει, αλλοι οχι, για και ομολογω οτι αν εξαιρεσουμε μια κοπελιτσα, ψιλοπαγωσα.

Καταλαβα οτι δεν ειχα εκφραστει καλα μαλλον και τωρα μπαιναμε ολοι σε πολυ αμηχανη θεση.
Το θεμα ειναι, οτι εγραψα στο μπλογκ για το περιοδικο απευθυνομενη σε ανθρωπους που γνωριζω πανω απο ενα-εναμιση χρονο και που ξερω οτι με διαβαζουν, οποτε για λογους ευκολιας και επειδη συμπαθουνε την μικρη μου-εχω γνωριστει με τους περισσοτερους και τις οικογενειες τους-σκεφθηκα να τους ενημερωσω απο δω.


Αν ετιθετω μονο για την δικη μου φατσα, ισως και να το ρισκαρα, αλλα τωρα πρεπει να ομολογησω με καθε ειλικρινεια οτι δεν νιωθω ανετα.
Νιωθω πολυ ασχημα που επιλεγω την οδο αυτη, αλλα στις μερες που ζουμε, και με ενα μεσο οπως το νετ οπου καθενας δηλωνει οτι θελει, θα ηταν αφελεια μου.
Ελπιζω να το εκφρασα με τον σωστο τροπο και να μην εθιξα κανεναν σας, ειλικρινα.
Το σκεφτηκα αρκετη ωρα και αναρωτιομουν πως και ποια οδο να ακολουθησω, και τελικα κατασταλαξα στο οτι η προθεση μου ηταν να παρουν την φωτογραφια ατομα που μας αγαπανε και το εχουμε νιωσει.Το να δουνε πως μεγαλωσε η μικρη, το ωραιο ντεκορ και να εχουν ισως μια φωτογραφια μας αν θελουν να την κρατησουν. Αυτο ηταν το κινητρο.
Οχι για λογους περιεργειας, ουτε σαν πρωτη γνωριμια.(ανιση γνωριμια)
Σας ευχαριστω για το ενδιαφερον και την συμπαθεια και ζητω συγγνωμη αν ευθυνομαι για αυτην την παραννοηση.

3 comments:

Anonymous said...

Lili, γεια σου! Σε είδα στο περιοδικό!! Ανήκω κι εγώ στην κατηγορία των αγνώστων και, να σου πω τη μαύρη μου αλήθεια, όταν είδα το πρώτο μήνυμα όπου παρότρυνες τους φίλους να σου στείλουν email για να τους πεις για το περιοδικό, είχα σκεφτεί να σου στείλω κι εγώ... Ευτυχώς δεν το έκανα (από πού κι ως πού, δηλαδή?) έχοντας ακριβώς την ίδια συλλογιστική που ανέπτυξες στο επόμενο post, σχετικά με το πόσο περίεργη αίσθηση σου δημιούργησε να σου στέλνουν άγνωστοι email γι' αυτό το θέμα. Ήμουν μέσα στο μυαλό σου και πολύ χαίρομαι που δεν έγινα κι εγώ άλλη μία πηγή αμηχανίας για σένα! Παρ' όλα αυτά στάθηκα τυχερή, διότι το περιοδικό αυτό το αγοράζω από τότε που πρωτοβγήκε, οπότε είχα την ευκαιρία να δω επιτέλους από πού βγαίνει αυτή η θεϊκή φωνή και αυτά τα απίστευτα κείμενα!!! Σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά και να χαίρεσαι την κόρη σου. Είστε και οι δύο κούκλες.
Φιλιά!

θοδωρής said...

Κατάλαβα από την πρώτη στιγμή το νόημα όσων έγραφες στο "προσκλητήριο" post. Ίσως γιατί σε διαβάζω από την πρώτη στιγμή που βούτηξες στο δίκτυο.

Όντως το αρχικό κείμενο μπορεί να δημιουργήσει λάθος εντυπώσεις. Και είναι προς τιμήν σου που το παραδέχεσαι και ζητάς συγγνώμη.

Όσες και όσοι καταλαβαίνουν 5 πράγματα από την κουλτούρα του μέσου, θα καταλάβουν. Οι υπόλοιπες και υπόλοιποι θα αποκτήσουν μια επιπλέον εμπειρία από τις online κοινότητες :-)

eleni said...

τελικα εδω θα γραψουμε ολοι οι "αγνωστοι". Δεν ξερω αν το νιωθεις οτι διαβαζοντας σε, σιγα-σιγα σε νιωθουμε πολυ δικο μας παιδι, κι ας μην σε εχουμε δει κι ας μη μας εχεις δει ποτε. Ειχα μια σχετικη περιεργεια. Δεν εστειλα mail. θα ηταν οπως λες ανισο: δεν φτανει που μπηκα μες στο blog και χαζευω τον τραχανα σου, ε, νομιζω δικαιούσε να κρατησεις την εικονα σου και κυρίως της μικρης για εσενα. Και μου πηρε πολυ ωρα μέχρι να φτασω να το σκεφτω τοσο ωριμα :)

My first book

My first book
A funny Homebirth