Blogger party

Μαθαινω οτι φετος θα γινει παλι παρτυ των μπλογκερ.
Θυμαμαι περισι με ποση αφελεια και χαρα πηγα που θα γνωριζα τα προσωπα πισω απο τα ιστολογια.
Συστηθηκα σε ολους, χαμογελουσα, χορεψα.
Ζητησα απο καποιους να μην με βαλουν στις φωτογραφιες, δεν ενιωθα ανετα, και πολλοι το σεβαστηκανε. Δεν ενιωσαν την αναγκη να μου επιβληθουνε, ακομα και αν τους φανηκε παραξενο.



Ολοι οι παλιοι θυμομαστε τι εγινε απο κει και επειτα. Υπηρξε μια καμερα και θα εβγαινε ενα βιντεο στον αερα. Παρακαλεσα τα παιδια, στο μονταζ να μην με βαλουν. Δεν εκανα θεμα το ποσο αγενεια θεωρησα την κινηση να τραβανε το event, ξερω οτι εχω αλλη νοοτροπια στο θεμα φωτογραφιες.
Ως απαντηση ελαβα οτι την εχω δει ψωνιο και οτι φοβαμαι γιατι θα καταστραφει η καριερα μου. Για 2 εβδομαδες ακουσα τοσες μπουρδες και μαλακιες οσο λιγες, απο αρκετους.
νομιζω τοτε εβαλα και το πρωτο Χ στην μπλογκοσφαιρα. ειδα την λυσσα την κακια και την μαλακια που δερνει τον κοσμο.
Το βιβλιο επανερχοταν καθε τρεις και λιγο στα γραπτα τους, λες και αν δεν εβγαζα βιβλιο δεν θα ειχα το δικαιωμα να μην θελω να δω την μουρη μου στο ιντερνετ.
Πηγα και βρηκα δικηγορο και περιμενα να βγει το βιντεο να δω ποσο πολυ φαινομαι.Εκεινη την περιοδο εοχαν αρχισει τα ανωνυμα τηλεφωνηματα νομιζω και ειχα και αρκετο hate mail.
Ηθελα την ανωνυμια μου για λογους παρανοιας αλλα και για να μπορω να γραφω ολα οσα γραφω.
ειδα το βιντεο, ημουν μεσα πολυ λιγο ευτυχως, και δεν εκανα αλλη κινηση.
Με επνιγε ομως, το αδικο και ειχα στεναχωρεθει πολυ απο την κακια με την οποια αντιμετωπιστηκα. Πολυ εχθροτητα.

Λαβαινα μαιλ απο τους πιο μεγαλους μπλογκερζ, οι οποιοι ειχαν σοκαριστει απο το τι γινοταν. δεν μιλησαν πολλοι δημοσια, ισως και να καταλαβαινανε οτι θα δινανε στοχο, και οταν εχεις να κανεις με ατομα που δεν σεβονται τα "βασικα", καταλαβαινεις οτι δεν μιλας την ιδια γλωσσα.
Εισαι απο διαφορετικους κοσμους, αλλο επιπεδο.


Λιγο καιρο αργοτερα εκανα μια αναφορα στο θεμα και ποσο πολυ "χασανε" τελικα εκεινοι οι δυο με το βιντεο- και εννοουσα στην εκτιμηση των τριτων-βαση το τι μου στελανε, και ποσα χασαμε ολοι εκεινοι την ημερα αν το καλοσκεφτεις.
Ελαβα ενα κομεντ οτι αν δεν αναιρεσω/ζητησω συγγνωμη μεσα σε τρεις μερες, θα εβλεπα την φατσα μου παντου στο νετ.
Καθαρος εκβιασμος.
Δεν απαντησα καν. Οταν ενας νεαρος ανθρωπος ξεφευγει και δεν καταλαβαινει ποια ειναι τα ορια του και που αρχιζει να γινεται τυραννος, επικινδυνος δεν τιθεται θεμα συζητησης.
Ημουν ελευθερη να εκφρασω το παραπονο μου ακι την αποψη μου χωρις να εχω "επιπτωσεις" απο τον θυτη μου.
Σημερα η φατσα μου, αυριο τι? η διευθυνση μου ή η φατσα της κορης μου?


Εκανα τα απαραιτητα να σταλθουν ολα στον δικηγορο-ημουν διακοπες τοτε και ειχα περισσοτερα προβληματα και σοβαροτερα.
Στο μπλογκ του εμαθα οτι μετα εγραψε οτι δεν θα ξαναασχοληθει, δεν ξερω καν τι εκανε, Ισως να επρεπε να το συνεχισω.
Την πρωτη φορα που το "αφησα" μετα χειροτερεψε.
Δεν ξερω.


Πολλες φορες βλεπω νεαρα παιδια να εχουν ξεφυγει τελειως.
και μεις νομιζαμε οτι τα ξεραμε ολα και καλυτερα και ειχαμε υπεροψια και ισως αδικησαμε καποιους n the process, αλλα ειχαμε μια αισθηση του σωστου και του λαθους.
Η απλα μιλαω κρινοντας εξ ιδιων...


Οπως και ναχει, θα με συγχωρεσετε αν δεν ερθω φετος ε;