Αναδημοσιευστε ό,τι θελετε αρκει να βάλετε πηγή από κάτω.
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P


Sunday, May 20, 2007

Look at me

Υπαρχει παντα ενα σημειο στην σχεση που ο αλλος σταματα να (σε) κοιτταζει.
He just stops.
Το καταλαβαινεις τυχαια, πχ οταν του μιλας στο αυτοκινητο και δεν προσπαθει ουτε μια φορα να σε κοιταξει, η να σου πιασει το χερι οπως πιο παλια η μεχρι τωρα.
Οταν σου μιλαει δεν κοιταει πια στα ματια σου, αλλα το βλεμμα του ειναι πιο γενικο και αοριστο.
Οταν συναντιεστε δεν εχει εκεινο το χαμογελο μεχρι τ αυτια που προδιδει την ευτυχια η την ευχαριστηση, αλλα ειναι πιο...πιο συνηθισμενο να το πω;
Εχει συνηθισει την μορφη σου, την παρουσια σου, δεν σε περιεργαζεται με τις ωρες και δεν βλεπεις μπροστα σου τις εκφρασεις που μαρτυρουν την ηδονη του που κατι που του αρεσει τοσο πολυ ειναι δικο του.
Αραια και που φτιαχνεσαι, -γιατι και συ ειαι πιο χαλαρη ισως- και κει, σιγουρα δεν μπορει, θα σε κοιταξει με εκεινο το βλεμμα.

Ισως σε κοιταξει και σου το πει κιολας και για λιγο ξαναπιασετε την αισθηση, η μπορει και να περασεις τελειως απαρατηρητη.

Παντα, πιστευα οτι αν ενας αντρας συνεχιζε να δειχνει ποσο του αρεσει η κοπελλα του, πολλα πραγματα θα ηταν διαφορετικα.
Πρωτα πολα δεν θα υπηρχαν τοσα τερτιπια, προσπαθειες τον αλλον να τον κρατας σε εγρηγορση και θα χαλαρωνανε αρκετα μερικες και μερικοι, περνωντας την σχεση στο επομενο σταδιο, αυτο που αγαπιομαστε, χωρις να φοβομαστε οτι ο αλλος θα βαρεθει και θα φυγει, οτι θα μας θεωρησει δεδομενες.
Πιστευω οτι η φυση του αντρα ειναι να αποπνεει δυναμη και σεξ απηλ και η γυναικα να αρεσει, να δημιουργει ποθο, να την "παιρνει"/ κατακτα το αρσενικο. Απο φυση της η γυναικα εχει συνδεσει την αυτοπεποιθηση της και την αισθηση της αξιας της στο κατα ποσο ελκυστικη ειναι.

Αν ο δικος της την κοιταει σαν το επιπλο στην κουζινα, τοτε η θα αρχισει να αναζητα αλλου την επιβεβαιωση της, η θα αρχισει να νιωθει ανασφαλειες.

Με οσες γυναικες εχω μιλησει, διαφορων ηλικιων, υπηρχε παντα το παραπονο οτι ενιωθαν και ηθελαν να κρατησουν το ρομαντζο ζωντανο στην σχεση τους αλλα παντα ετρωγαν τα μουτρα τους γιατι ο αντρας βαριοταν/ τα θεωρουσε βλακειες/ ενιωθε οτι γερασανε για τετοια.
Παραδοξως οι περισσοτεροι απο αυτους τους αντρες πιστευαν στο ρομαντζο εκτος σπιτιου αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα.
Η μηπως δεν ειναι;


Ποτε ειναι η ακριβης στιγμη που σταματαει να σε κοιταζει;
Και γιατι;
Συνηθιζει;
Ποτε σταματα η σκεψη οτι εισαι ερωτευμενη μαζι του να τον τρελλαινει και να το θεωρει δεδομενο;

Ποτε δεν καταλαβα.


Σε εναν κοσμο που ολοι αγαπανε καποιον η καποια που αγαπα καποιον αλλον η αγαπησε περισσοτερο καποιον αλλον, σε ανα κοσμο που ειναι σπανιο-οσο μεγαλωνεις- να ερωτευτεις τον ανθρωπο που ειναι ερωτευμενος μαζι σου, και να μεινει το συναισθημα...
Σε μια εποχη φασωματος και ελευθερων σχεσεων και buddy fucking και και και, οταν σου δινεται η ευκαιρια και η τυχη να ερωτευτεις καποιον που σε κανει ευτυχισμενο, δεν σε "τρεχει" , δεν σε δουλευει, δεν σου λεει ψεμματα, και γενικα ζεις μια ισσοροπημενη σχεση... γιατι να την παραμελησεις και να την αφησεις να "πεθανει"?

Γιατι οι ερωτικες σχεσεις, απο τα "σαχλα", και τα ρομαντζα , ευδοκιμουνε.
Γιατι ειναι το ναρκωτικο μας και αμα παρουμε την δοση μας, κινουμε βουνα γι αυτον που αγαπαμε (εμεις οι γυναικες )(*)
Γιατι αμα δεν σταματησετε να μας κοιτατε, δεν θα σταματησετε να μας ανακαλυπτετε.
Και οσο μας κοιτατε, κρατατε την δικη μας οπτικη επαφη και το ρευμα δεν θα σταματησει να περναει.


Αυτο τουλαχιστον πιστευω εγω.
Αν αλλη γυναικα εχει αλλη αποψη, ευχαριστως να την καταθεσει.

(*)
και μην ακουσω γιατι δεν γραφω για τους αντρες οπως μου γραφουν καμια φορα...η απαντηση ειναι μια και απλη : θεωρω οτι τα φυλα δεν ειναι ομοια να τα ισοπεδωνουμε ολα, και το μπλογκ λεγεται a woman in this city, οχι a man.EΙΜΑΙ γυναικα, στο φυλο μου νιωθω ευαισθητοποιημενη).

9 comments:

diastimata said...

Τώρα εγώ γυναίκα δεν είμαι, αλλά όταν κάποιος σταματήσει να σε κοιτάει, το πρόβλημα το έχει ΚΑΙ αυτός που δεν ξέρει πια πού να εστιάσει, αλλά ΚΑΙ εσύ, που δεν μπορείς να του δώσεις να καταλάβει τι πρέπει να κοιτάξει. Κάθε τόσο χρειάζεται ένα σπρώξιμο το πράμα. Η ρουτίνα είναι κακό, αλλά δε βλέπω πώς να της ξεφύγεις.

Τώρα που τα ξαναβλέπω, μπορεί να έχω γράψει και μαλακίες. Τέλος πάντων, όπως έλεγε και ο Φόρεστ Γκαμπ, "αυτά είχα να πω γι αυτό το θέμα".

Anonymous said...

Lili συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Αυτό το βλέμμα του θαυμασμού αν χαθεί, αν πάψει ο άλλος να βλέπει τις μικρές λεπτομέρειες, αν δεν σε χαζεύει...τότε μπάζει νερά η σχέση και μπατάρει σε ξέρες και κάποιος από τους δύο εγκαταλείπει κι ο άλλος θαλασσοπνίγεται μέχρι να φύγει κι αυτός.

november said...

Όταν ο άντρας σε κοιτάζει σαν έπιπλο - πιστεύω ότι - είναι αναστρέψιμο. Όταν η γυναίκα κοιτάξει τον άντρα σαν έπιπλο... μετράει μέρες!

Jane E. said...

Για αρχή: Δυστυχώς ή ευτυχώς οι άνθρωποι έχουν αμέτρητα κομματάκια παζλ -εντάξει μετρημένα είναι, αλλά πάρα πολλά, μιλούνια.

Μία σχέση λοιπόν υγειαίνει αισθητά τη ψυχολογία ενός ατόμου, μπορεί ακόμα και να αποτελέσει έρεισμα σε ορισμένες περιπτώσεις. Όμως μία τέτοια σεξουαλοσυντροφική σχέση πολύ δύσκολα αποτελεί τον πυρήνα της ζωής. Διότι υπάρχει η απόδοση στο επάγγελμα, οι λοιπές ανθρώπινες σχέσεις, οι φιλοδοξίες, τα όνειρα, ό,τι καθιστά το πέρσοναλ ευ ζην, όλα τα παραπάνω μας προβληματίζουν + σε όλα αφιερώνουμε κομμάτια μας του παζλ.

Με αυτόν τον τρόπο σε μία σχέση αφιερώνουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας κι όχι τον λόγο της ύπαρξής μας (γεννήθηκα μόνο γιατί με αγάπησες; -χεχε, μόνο η Πολυδούρη). Εδώ λοιπόν ερχόμαστε σε διχασμό, σε μία εντός του ζευγαριού σύγκρουση. Το ταίρι παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μας ως πομπός γιατί μας ωφελεί η προσφορά του στο σεξ αρχικά, στην καλή παρέα/επικοινωνία, υλική υποστήριξη, ίσως ακόμα και στη δημιουργία κοινού βίου ή οικογένειας.

Όμως λόγω εγωιστικού γονιδίου δεν μετράει το ίδιο ως δέκτης -μπορούμε πάντα να πάρουμε περισσότερα απ' όσα δίνουμε στον σύντροφο μας. Αυτό είναι το πρόβλημα που αιώνες ταλανίζει τη λειτουργία μιας σχέσης.

Γι' αυτό το ζευγάρι, έκαστος του ζευγαριού ορίζει (κυρίως ασυνείδητα) έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας. Αν ο κώδικας αποτύχει, θ' αποτύχει η σχέση. Αν ο κώδικας αποτύχει ένας από τους δύο (ή και οι δύο) δεν προσπάθησε αρκετά. Αν δεν προσπάθησε αρκετά σημαίνει πως δεν αγαπάει τόσο/δεν ενδιαφέρεται τόσο/κρύβει και γκόμενο/α στη ντουλάπα.

To make the long story short: Αν τα βλεμμάτα μειώνονται, αν οι καύλες έρχονται μηχανικά, αν αισθάνεσαι ανασφάλεια δίπλα του κλπ. ο τύπος δεν ενδιαφέρεται. He's not that in to you (any more)! Επιστημονικά αποδεδειγμένο.

Ντροπαλός said...

Δεν ξέρω, εάν φταίει ο άντρας, η γυναίκα ή και οι δύο.
Ένα άλλο, που έχω παρατηρήσει καθώς οι σχέσεις προχωρούν στο χρόνο, είναι το ακόλουθο: στην αρχή σε ακολουθεί στις κινήσεις σου: κάνεις να ισιώσεις τα μαλλιά σου, τα ισιώνει και αυτός/η, τρως σε ακολουθεί, σταματάς, και αυτός/η το ίδιο κλπ.
Με την πάροδο του χρόνου, όμως...

Lili said...

δεν νομιζω να εγραψα για θαυμασμο και αν το εκανα, λαθος μου.

Ο θαυμασμος ειναι κατι fragile, παντα κατλαηγει αυτος που σε θευμαζει να σε ριχνει, ειναι η ανθρωπινη φυση και πολυ κακη βαση για σχεση, ειτε φιλικη ειτε ερωτικη.

Αν θελω οπαδο, θα τραγουδησω που λεει ο λογος.
Εδω μιλαμε για συντροφο, για ισοτιμη σχεση και το βλεμμα δεν ειναι θαυμασμου αλλα εκτιμησης του τι εχει βρει ο ενας στον αλλον.

Αν ειναι μαργαριταρι, να του δειχνω οτι το καταλαβαινω, το βλεπω και δεν αλλαζει αυτο το γεγονος οσα χρονια κιαν περασουν.
Αν ειμαι διαμαντι να βλεπω οτι το βλεπει, γιατι αν δεν....

την ξερετε την εκφραση δωσαν στα γουρουνια μαργαριταρια?
Υποννοντας οτι ενα γουρουνι δεν ξερει τι να το κανει, δεν ξερει την αξια του, και δεν αναγνωριζει τι εχει διπλα του.

Αυτη ειναι η λεξη, "αναγνωριση".
Και να μην εχουμε short memory.

Anton said...

Συμφωνώ απόλυτα με τον/την november

Lili said...

εγω παλι καθολου και το επιχειρημα μου ειναι οτι οι αντρες ειναι πιο οπτικοι απο τις γυναικες και πιο επιρρεπεις στις εξωτερικες αλλαγες της συντροφου.

anna said...

O Μολιέρος είχε πει ότι
"Η μεγάλη φιλοδοξία των γυναικών, είναι να εμπνεύσουν έρωτα".

Σωστός. Προσθήκη δική μου:
" ... σε κάθε δεδομένη ευκαιρία"

Καθημερινά το έχουμε ανάγκη. Είναι σαν ναρκωτικό.

My first book

My first book
A funny Homebirth