Star shining bright above you...

Τον τελευταιο χρονο, ζουσα πολυ, πολυ στερημενα. Τωρα μπορω να το πω.
Οχι οτι ξεφυγα ακομα απο το προβλημα, αλλα μια ανασα την παιρνω.
Θα βγαλω μπλοκακι και θα μπορεσω να παρω καποια χρηματα απο το περιοδικο με το οποιο συνεργαζομαι. Ενα ωραιο, μικρο πακετακι.Τιποτα το σπουδαιο, αλλα για μενα big deal, γιατι μετα την διακοπη των μαθηματων περισι των Σεπτεμβριο, περασα περιοδο μεγαλης οικονομικης....στριμωξιας.

Αρχισα να ονειρευομαι.
χαζευα τα μαγαζια, ακομα και κεινα που δεν μ ενδιαφερουν (πχ κοσμηματα) μονο και μονο γιατι μπορουσα.
Εχω να ξεχρεωσω τα κοινοχρηστα τα οποια φτασανε τα 400 ευρω. Μετα, μπορω να πω στο σουπερμαρκετ και να παρω ΟΤΙ γουσταρουμε, να γεμισω τα ντουλαπια, τα οποια αρχιζανε και αδειαζανε (ευτυχως προνοητικη οπως ειμαι τα ειχα παντα γεματα με οσπρια, μακαρονια, γαλατα και οτι χρειαζεται ενα σπιτι)
Θα μπορεσω ισως να πληρωσω και εισητηρια να παμε καπου διακοπες που μας εχουν καλεσει.
Θα ξεχρεωσω την teledome η οποια μου στειλε επιστολη οτι θα με παει δικαστικως για 116 ευρω.
Χτες μου ηρθε και η δευτερη πιστωτικη.Εγκριθηκε.
Μπηκα διστακτικη στον Κοτσωβολο και χαζεψα τα laptop.
Να μπορω να γραφω, να σχεδιαζω, να μεταφραζω, εξω, με το παιδι, να μην ειμαι κλεισμενη μεσα
( α! να φερω τον τεχνικο για το αιρ κοντισιον και να μου αλλαξουν το φιλτρο νερου, 50 και 50.)
Να μπορω να παρουσιασω καραοκε, να αποκτησω το εργαλειο που χρειαζομαι.
Κοιταξα τιμες. Δοσεις εως και 45 ευρω.
Ενιωσα ριγη ευχαριστησης.
Ξερω ειναι ευπαθη, αλλα αυτο χρειαζομαι.

Ισως, με την πιστωτικη...
Οπως γυρνουσα, κοιταξα ενα μαγαζι με εσωρουχα, και σκεφτηκα οτι θα παρω και σουτιεν, αφου αυτα που φοραω μου κανανε οταν ημουν 15 κιλα λεπτοτερη και ειχα βαρεθει να μην μπορω να σηκωσω τα χερια να φωναξω ταξι η να σκυψω χωρις να μαζευω τα ασυμαζευτα.
Και ισως και κανα εσωρουχο. ολα μου γινανε στρινγκ, ακομα και αυτα που δεν ηταν, για τους ιδιους λογους.
..μπορει και μια μασκαρα που μουχει τελειωσει εδω και 4 μηνες.

Θα μπορεσω να κανω και ορμονολογικες εξετασεις, η να παω στην διαιτολογο.
Αφου τωρα γυρνουσα απο το Λαικο και οι εξετασεις μου ηταν αψογες.Οσο περιμενα στον διαδρομο αρχισα να σκεφτομαι οτι μπορει να μου βρισκανε κατι στο τεστ παπ και η φαντασια μου αρχισε να οργιαζει, τι θα γινοταν με το παιδι μου, πως αντιμετωπιζεται κατι τετοιο, αν θα ειχα καν το κουραγιο να το αντιμετωπισω. Ηθελα να παρω καποιον τηλεφωνο να μην νιωθω μονη εκεινη την στιγμη, αλλα δεν το εκανα. Πιστευω οτι σε τετοιες περιπτωσεις, δεν το ζητας, οι ανθρωποι γυρω σου υπαρχουν η δεν υπαρχουν. και αλλωστε αν ειχα κατι δεν θα το ελεγα σε κανεναν διπλα μου, δεν μπορω και να προσπαθω να γινω καλα και να νταντευω ταυτοχρονα..
Ακουσα το ονομα μου και μπηκα μεσα.
Τελικα, δεν ειχα τιποτα. Αυτο, το επικοινωνησα εκει που με ενδιεφερε με χαρα, σε ενα και μοναδικο μηνυμα.
Το προβλημα απωλειας περιοδου εχει να κανει με το στρες, και με τον πρωην αλλα δεν θα ασχολιομουν ουτε ενα παραπανισιο πrecious λεπτο με αυτην την σκεψη
Το βημα μου ηταν ελαφρυ.
Ημουν ευτυχισμενη.

Χτες πηρα καποια δωρα στην μικρη-κατι που ειχα να κανω αρκετο καιρο, απο εβδομαδα σκεφτομαι να κρυψω τις τηλεορασεις( εγω ειμαι πιο εθισμενη απο κεινη) για να αναγκαστουμε να ασχοληθουμε με αλλα πραγματα, μαζι.


Και ποιος ξερει?
Ισως, μεχρι του χρονου καταφερω και να αλλαξω σπιτι Μακρυα απο τον πρωην μου, μακρυα απο την προσβαση του δρομου-κατι που με αγχωνει, σε ενα σπιτακι φωτεινο, με μπαλκονι....κατι που θα μας επιτρεψει να παρουμε το σκυλακι που λαχταραει τοσο, και θα μπορω να καλεσω τους καπνιστες φιλους μου, για ταβλι και φραπε αφου θαχει κοιμηθει η μικρη. Μου φαινεται παραδεισος.
Ισως το παιδι να μην εχει κανενα προβλημα στο σχολειο, να μπουμε σε ενα "χ" προγραμμα( οσο μπορω να μπω), και να της προσφερω και το μπαλετο που μου ζηταει, η εστω, ενα καρατε, κατι.
Iσως η ζωη μου μπει back on track
Δεν μου φτανει πια το I survived



Ειναι ωραιο να ονειρευεσαι.