Το χρημα

Εδω και λιγες μερες το μπλογκ μου ταχε φτυσει, και ανγκαστηκα να κανω καποιες γρηγορες, προσωρινες αλλαγες. Η μια ηταν η επιστροφη στις ριζες, στο αρχικο χρωμα του μπλογκ, το μαυρο. Δεν με χαλαει. Μολις βρω χρονο θα προσθεσω τα υπολοιπα.

Χτες, επρεπε να παω στην Α. παρασκευη.
Παιρνω ενα ταξι στην Κηφισιας στο ξεκινημα της και λεω στην ταξιτζου που θελω να παω, και οτι θα ηταν θεμιτο, να παμε μεσω αττικης οδου.
Στριψτε εδω της δειχνω την σλιμαν. Εδω στριψτε.
Εδω.
Εδω.
Ξυπναει.
"Α δεν το καταλαβα. Και δεν προλαβαινα τωρα.'
Ε ναι, ΤΩΡΑ δεν προλαβαινε. Οταν ξεκινησα να της το λεω 2 στενα πιο πριν... Δε βαριεσαι.
"Παμε απο κατεχακη."
Και παει να στριψει στον ερυθρο.

Προσπαθω αν μην αρχισω σκεψεις καταδικαστικες ως προς το ποση συγγενεια εχει με το φυτικο βασιλειο, δεν ειναι και του τυπου μου να ειμαι κακια, παιρνω μια βαθια ανασα και προσπαθω να σκεφτω αλλα πραγματα οσο μας κρατανε στασιμους τα φαναρια της κατεχακης.
Δεκα λεπτα μετα και κατα 3 μιη ευρω φτοχωτερη, ξεκιναμε για αττικη οδο.
"Που εβγαινε εκεινο το στενο?"
"Ερρικο Ντυναν."
Προχωραμε.
Φτανουμε στα διοδια. Ουρες απο δω και κει εκτος απο εκει που περνας με μηχανημα.
Και φυσικα σαν πιο ξυπνια παει ντουγρου, για να φρεναρει αποτομα.
"ματι γινεται?" ρωταει.
"εχετε μηχανημα?"
"οχι."
Εχει διακοψει την ελευση των αποπισω και προσπαθει να χωθει στην διπλανη λωριδα.
Βγαζω 3 ευρω.
"Τα εχω" μου λεει.
"μην μπερδευτουμε μετα, πιο ευκολο ειναι να πληρωσω εγω."
"μα τα εχω ακριβως."
Οκ.

Φτανουμε στον προορισμο μου.
Η αττικη ηθελε 2 70
το κομιστρο εδειχνε ακριβως 6.30.
Της δινω δεκα.
"εννια, σωστα?"
"εννιαμισι."
Κοντοστεκομαι.
"Πως εννιαμισι?"
'Ε, ενταξει το στρογγυλοποιησα, 9 τριαντα ειναι.
Στα μαθηματικα ειμαι βλημα και μπερδευομαι αλλα η τυχη ηταν με το μερος μου, το ποσο ηταν ολοστρογγυλο.
" 6 και τριαντα και εβδομηντα ισον 7 και 2....Εννια ειναι". επιμενω
Τσατισμενη μου δινει τα ρεστα.
Την γραφω στ αρχιδια μου και βγαινω εξω.

Το βραδυ πηγα ιντερνετ καφε με τον αγγελο, στο ιδιο που παμε καθε φορα (ασχετως αν το ταβανι σταζει απο το αιρκοντισιον, τα μισα ακουστικα ειναι σπασμενα και τα usb μη λειτουργικα)για να παιξουμε ολοι μαζι wow. Ως συνηθως πηραμε τα πατατακια μας, αφηνοντας την καταναλωση της κοκα κολα στο μαγαζι, ασχετως αν καθε φορα δινουμε απο 10 ευρω ο καθενας.
Σημερα ηταν ενας ξινος στο μπαρ.
Μας βλεπει με τα πατατακια, του παραγγελνω μια σοδα και μια κοκα, καθομαστε ξεκιναμε, μασουλαμε. Στο 20 λεπτα, ερχεται και μας λεει οτι δεν επιτρεπεται να καταναλωνουμε κατι που δεν πηραμε απο κει. Να μου ελεγε οτι απαγορευεται γιατι λερωνουμε το πισι θα το καταλαβαινα, αλλα με την ανεπαρκη ποικιλλια που διαθετει... τελος παντω, του επισημαινω οτι καθε φορα που ερχομαστε το ιδιο κανουμε και δεν υπηρξε ποτε προβλημα.
"λυπαμαι θα αναγκαστω να τα ΠΑΡΩ."
Μην παρεξηγηθω, λιχουδα δεν ειμαι σε τετοιο βαθμο, αν και θελω να κοπανισω το χερι του αγγελου οταν πλησιαζει το φαγητο μου (βλεπε joey= I dont share food-unless I give it), ομως νομιζω οτι επρπεπε να σταματησει στο "απαγορευεται'. Θα τα μαζευαμε, δεν ειμαστε καφροι.
Αυτο το θα σας τα παρω, μου θυμισε επιμελητη στο σχολειο. Τωρα γελαω αλλα χτε3ς η αντιδραση μου ηταν 'Οκ, φευγουμε.'
Με την ακρη του ματιου ειδα εναν τυπο να μας κοιταει βλοσυρα, και αναρωτηθηκα αν ηταν ο ιδιοκτητης που ειχε δωσει εντολη.
Χεστηκα.
Ειναι μαλακες μερικοι ανθρωποι, αν το σκεφτεις.
Μια φορα την εβδομαδα τουλαχιστον, διναμε συνολο 25 ευρω. Για 3 ευρω αξιζε τον κοπο?


Το τελευταιο διαστημα ειχα παει σε 3 τραπεζες για να μεταφερω τις 2 καρτες. Στο ταχυδρομικο ταμ. μαλιστα μου ζητησαν και αντιγραφα του συμφωνητικου της διατροφης της μικρης -αφου δεν ειχα εκκαθαριστικο που να ελεγε οτι δουλευω- αφου φετος δηλωθηκα.
Περιμ,ενα μερες για να τρωω ενα οχι στην μουρη.
Μια φιλη που δουλευε παλια στην eurobank, moy eιπε οτι αφου ειμαι πελατισσα με την πιστωτικη, πιθανον να βοηθησει.
Πηγα. δεν εδωσα σχεδον κανενα δικαιολογητικο.
Ζητησα μεταφορα και εξτρα χρηματα (να πληρωσω τεβε, φπα, ρευμα και νοικι) και πληρωμη σε 5 χρονια.
Σε μια ωρα αφου εφυγα απο το καταστημα η κοπελλα με πηρε να μου πει οτι το δανειο εγκριθηκε.
Δε πιστευα στ αυτια μου. Και φοβηθηκα.

Μεγαλη δεσμευση.
Ομως δεν γινοταν διαφορετικα. Στεναχωρεθηκα γιατι ειχα σκοπο να παρω δανειο τον Μαιο, και να μετακομιζα, να αγοραζα επιτελους ενα διπλο κρεβατι, μια βιβλιοθηκα και ολα οσα χρειαζομαι... το σπιτι μου εχει ακομα τα "φοιτητικα" μου επιπλα και το παιδικο μου κρεβατι (απο επιλογη μου βεβαια) αλλα η μικρη μεγαλωσε και το μονο κρεβατι μας στριμωχνει ασχημα.Ομως το δανειο ηταν αναγκαιο. Δεν εχω αλλη βοηθεια απο πουθενα.
Μου πηγαν καποιες πληρωμες στραβα και μπηκα μεσα.

Δουλευα στο free ενα χρονο,-τωρα δεν με νοιαζει να το πω- ειχα μια στηλη, το ask miss lilika, με ατακαδορικες συμβουλες, και το φχαριστιομουν πολυ.
Ομως πριν 2 μηνες, ο διευθυντης μετατεθηκε και ο νεος διευθυντης εφερε το δικο του τιμ. Πηγα να τον γνωρισω, εστειλα προτασεις, αλλα δεν ενιωσα οτι εκανα κατι παραπανω απο μια τρυπα στο νερο, οποτε....
Το θεμα ειναι οτι το περιοδικο μου χρωσταει 3 κειμενα, και με εχουν κανει μπαλακι.
Ο νεος διευθυντης με παρεμπεψε σεμια κυρια η οποια μου ειπε οτι περιμενει να μαζευτουν και αλλες αιτησεις, προσθετωντας οτι απο σποντα τις ανθεσανε αυτη την δουλεια.
Οταν ζητησα-να μου εγγυηθει οτι θα τα παρω τα χρηματα, μαζευτηκε.
Ζητησα το ονομα καποιου υπευθυνου-αφου αυτη ητανα πο σποντα και εδειχνε ναμην θελει την ευθυνη, μου ειπε οτι "οχι με μενα θα μιλησετε."
Ε, αποφασισε κοπελλα μου εισαι υπευθυνη η οχι?
600 ευρω δεν ειναι πολλα, αλλα εφοσον τα περιμενα, δεν πληρωσα νοικι και δεν πηρα καποια πραγματα για το σπιτι, οπως φαι, γιατι προεχανε τα σχολικα του παιδιου, ο οτε, το ιντερνετ ( για να δουλεψω).
Οπως δεν σε νοιαζει εσενα για τα οικογενειακα μου,ετσι δεν με νοιαζει και μενα για τα εσωτερικα σας.
Τα χρηματα αυτα τα δουλεψα.
Π{ληρωσα ταξι για να παω στην συνεντευξη, καταναλωσα χρονο για να φανταστω τις απαντησεις στο τεστ, μπορει και να το εξυνα, αν μου εβγαιναν με ευκολια οι εμπνευσεις, το θεμα ειναι οτι μου ανηκουν, και τα θελω.
Φυσικα μιλησα με ευγενεια κρυβωντας τα πραγματικα μου αισθηματα και μου ειπανε να παρω σε δυο εβδομαδες.


Η τελεντομ συνεχιζει να με αγνοει. Αλλος ενας μεγαλο-οργανισμος που μου εχει σπασει τα νευρα και δεν ξερω ποτε θα ξεσπασω.

Ειμαι σπαταλη ομως ρε γαμωτο μου.
Λες και τα χερια μου εχουν τρυπες ενα πραγμα.
Και να πεις οτι τα ξοδευω σε ρουχα κασι τετοια?
οχι, σε βιολογικα, σε καμια εξοδο, σε παιχνιδια, σε ειδη ζωγραφικης και οτιδηποτε αρτιστικ...
σε οτιδηποτε κανει καλο στην ψυχουλα μας και στην υγεια μας δηλαδη.


Δυσκολευομαι αυτες τις μερες γιατι η μικρη αρχισε σχολειο και πρεπει να την εχω απο κοντα με τα μαθηματα, φετος θα μαθει να διαβαζει. Ειπα στον πατερα της οτι πλεον και για ενα χρονικο διαστημα δεν προτιμαται να την παιρνει Κυριακη, αλλα Παρασκευη η Σαββατο που δεν ειναι school nights.
Αρνηθηκε. Στην αρχη γιατι "το κανω γιατι με βολευει", μετα γιατι "θελει τις βραδυες του" και μετα γιατι "ΘΑ πιασει δουλεια απογευματινη".
Μεσα σε ολα αυτα η μικρη εχει να δει τον απτερα της μερες και σαν απο ενστικτο δεν με ρωταει ποτε θα τον δει, δεν μου ζηταει να τον ζωγραφισω στο προγραμμα. Μουκανε ομως εναν πυρετο, οπως παντα σε τετοιες περιπτωσεις.
Κουραζομαι απιστευτα, με κουραζει η νοοτροπια του "εχω επιλογη να κανω οτι γουσταρω, αλλοι θα κανουν την δικη μου δουλεια."

Προσωπικα μεσα μουδεν ξερω τι να ευχηθω. Να γωνρισει καποια να παντρευτει και να εξαφανιστει? η κορη μου θα πληγωθει ανεπανορθωτα. Να πηγαινοερχεται οπως του καπνιζει non aware οτι αλλος ειναι το παιδι και οτι εμεις οφειλουμε να θυσιαζουμε τα θελω μας, και να απαιτει απο μενα διαφορα για να τον διευκολυνω? Και γω θελω να φυγω καπου μακρυα για δουλεια, ανα ρωτιεμαι αν θα μπορουσα. Αν φυσικα η μικρη ηταν καλα με την απομακρυνση απο το οικειο περιβαλλον της.
Θα μπορουσα νομικα να μετακομισω?
Μακαρι να ηξερα.

Τουλαχιστον θα ηταν κατι ευχαριστο να σκεφτομαι τα βραδυα.:)