Ατακες (με την συγκαταθεση του οφ κορς)

-Ασε με, μην με πασπατευεις, εχω μυξες δεν νιωθω καλα....ασε με σου λεω!
-...(το χαβα του)
-(ιδεα) Δε παμε μεσα να παιξουμε zelda στο wii?
-(λυνει την φυλακη των χεριων του με την μια, γυρναει ανασκελα, χαμογελαει) Παμε!
-(απορημενη) Θες να παιζω παιχνιδια, ε?
-(ματια κλειστα, χερι στο μετωπο) Ναι.
-Γιατι;
-Για να γινεσαι καλυτερη στο hand eye coordination.
-(Now I' m totally lost) Γιατι;
-Θα (μ'τον) παιζεις καλυτερα (γελια)



Λιγο αργοτερα...
αφου εχουμε φαει και δει Fawlty towers, αρχιζει το πασπατεμα και οσο και να προσπαθω να συγκεντρωθω, ο πονολαιμος, οι μυξες και τα ριγη δεν βοηθουν...
Τελικα αποφασιζω να δοκιμασω μπας και...

-Μιλα μου...
-....
Περναει 3 λεπτο
-Μιλα μου μωρο, δεν μπορω ετσι.
-....
-Μιλα μου , οι γυναικες την κλειτοριδα την εχουν εδω (δειχνω μετωπο με εμφαση) γαμωτο μου!
Χωρις να χασει δευτερολεπτο η να αλλαξει εκφραση, σηκωνει το χερι του και αρχιζει να μου χαιδευει κυκλικα το σημειο που ακουμπησα.





Μερικες φορες το πηδημα δεν σου βγαινει, αλλα το ωραιο ειναι οτι δεν σε χαλαει.