Φιλοσοφικοι διαλογοι περι γκομενικου πνευματος

Μα γιατι ολοι γυρω μου θελουν να με αποκαταστησουν?
Μιλησα σε τρια ατομα για ενα διαδυκτιακο φλερτ που εχω..Δεν γινταν αλλιως, μολις διαβασανε τα ποστ μου, πεσανε τηλεφωνα.
Δεν ειπα ποιος ειναι τι κανει, δεν ετιθετο θεμα.
Πρωτον γιατι ειναι απλα ενα φλερτ-οσο και να μου αρεσει- και θεωρω την εισαγωγη τριτου τοσο καλη ιδεα, οσο και να τους καλεσω στην κρεβατοκαμαρα μου την ωρα που το κανω...καο δευτερον...αποκτα πιο πολυ βαρυτητα αν υπαρχει ταυτοτητα στον αλλον, ενω το ζητουμενο ειναι τι νιωθω εγω.
Ο αλλος ειναι η αφορμη να νιωσω.
Το συναισθημα ειναι ο πρωταγωνιστης.

δεν το καταλαβαινανε με τιποτα.

Βρε καλη μου, βρε χρυσε μου..."δεν θελω να κανω κατι"
(σπινθηροβολο βλεμμα αγελαδας)"μα τι θες?'
"αυτο που γινεται τωρα!"
Να περιμενω με χαρα ενα τηλεφωνο, να γελαω και να χαμογελαω πριν πεσω στο κρεβατι"
"δεν θες κατι αλλο?"
"Βασισμενο σε μια φωτο? Οχι!"
"Κιαν θες; αργοτερα..."
"νομιζεις οτι ειναι τυχαιο που με ελκυει καποιος που μενει πολυ μακρια?Δεν σου λεει τιποτα αυτο? "δεν εχουν ολοι ψυχολογο δυστυχως
"τι?"
"Οτι ναι μεν μου λειπει η συντροφικοτητα και το ρομανς-η απλα ειμαι πανω στο διμηνο*-αλλα φοβαμαι μεχρι παναγιας να ξαναμπλεξω. Υποσυνειδητα...και συνειδητα, τωρα που το σκεφτομαι"

δεν με πιανουν.
δεν καταλαβαινουν.
Λεει ο φιλος τις προαλλες
"μα δεν θες να κανεις ερωτα, να σε ακουμπησουν,να ..."
"φυσικα."
"ε τοτε;"
"ρε συ, ποσες φορες δεν τοχω πει? γνωριζω καποιον και στα 5 λεπτα μου μιλαει για το πουλι του και ποτε θα το κανουμε.Απογοητευομαι. Πληγωνομαι, πως το λενε?
Τωρα, λογο αποστασης, μιλαω, ακουω, απολαμβανω, ζω την παραμυθα μου, οταν δεν εχω δουλεια, ανυπομονω να μιλησουμε...με γεμιζει."
"σε γεμιζει, αυτο?"
"ναι...εχω την μικρη και μια τρομερη ευθυνη που δεν μου επιτρεπει να ειμαι ανεμελη, εχω την δουλεια μου, εχω τις εξοδους μου, τους φιλους μου...δεν εχω χρονο και διαθεση να τα αλλαξω ολα για να μπει καποιος μεσα. δεν υπαρχει χρονος να αφιερωσω.
ναι, θελω καποιον, θεωρητικα.
Πρακτικα...οχι.
και επειδη παραειμαι τιμια να τα φτιαξω με παντρεμενο, (δεν θα τον εβλεπα καθε μερα και συνεχεια=τελεια επιλογη)και επειδη οση πλακα και να κανω, το κρεβατι για μενα ειναι η καταληξη μιας μακρας διαδικασιας πετιχημενου φλερτ....ειμαι ευχαριστημενη."
με κοιταζει οπψς με κοιταζουν ολοι, με το βλεμμα
¨η κακομοιρα κοροιδευει τον εαυτο της'
δεν με πιστευουν...
"Το ξερεις οτι ακουγεται παθετικ, ετσι?'μου λεει μετα απο λιγο.
"Ισως,... ειναι θεμα αντιληψης. Για σενα το Α και το Ω ειναι η προσωπικη ζωη, αρα αν δεν εχεις νιωθεις αποτυχια. Για μενα ειναι ολα τα αλλα. Νιωθω καλα που βγαζω το ψωμι μου, νιωθω καλα που μεγαλωνω την μικρη και καταφερνω να κανω αυτα που θελω. Αυτα θεωρω επιτυχιες. οτι σηκωθηκα μετα το χαστουκι του διαζυγιου που με πεταξε εξω απο τις ραγες...και τελος παντων ακουγεται σαν να προσπαθω να σε πεισω για κατι, οποτε χεσε με..."


"Ωραια...." μου λεει
"δεν νιωθεις ομως λιγο περιεργα για τον εαυτο σου που περιμενεις τηλεφωνο?"
Το σκεφτηκα.
Ετσι οπως τολεγε...
"ετσι οπως το λες, ναι..."
Αλλα ρε γαμωτη μου, μου αρεσει που περιμενω τηλεφωνο!
και μου αρεσει πιο πολυ που αν δεν παρει, μετα την πρωτη απογοητευση, το ξεχναω και συνεχιζω τις δουλειες μου.
Μου αρεσει, γιατι δεν περιμενω τιποτα.
Δεν θεωρω τιποτα δεδομενο.
Μου αρεσει που καταφερα να κανω "δικη μου" αυτην την νοοτροπια.
Νομιζω βρηκα το κλειδι της ευτυχιας...

"Δεν εννοω αυτο", μου λεει.
"Εννοω οτι ειναι παθετικ γιατι ειναι σαν να μην σου δινει κανεις σημασια και εσυ να ενθουσιαζεσαι που καποιος, εστω απο μακρια, σου μιλησε"
Τον κοιταξα.
χαμογελασα.
Τον κοιταξα με νοημα.
Χαμηλωσε το βλεμμα.
Θυμηθηκε οτι πριν λιγο καιρο ηθελε να ειμαστε μαζι.
Και γιατι δεν ειμαστε...(δεν ηταν θεμα ελξης)
Θυμηθηκε τι συμβαινει οποτε βγαινουμε εξω.
Οταν παμε καπου...

Αλλαξε θεμα..καθαρισε τον λαιμο του
"και τι σου αρεσει πια τοσο πολυ?"
Τον κοιταξα.
Εδειχνε πραγματικη περιεργεια.
"Ω...δεν ξερω. Την ευχαριστηση που δειχνει οταν το σηκωνει, το γελακι του οταν γραψω κατι αστειο...την ανοχη του στα βρωμικα αστεια μου, και την ηπια συμμετοχη του-δεν πιανεται απο την ευκαιρια να μου πει μαλακιες...Η ευγενεια του.
Το οτι ειναι εξυπνος και εχει αντιληψη.
Με κανει και γελαω.
Η φωνη του.
ξερω γω? Η ολη φαση.
Νιωθω ομορφα."

Με κοιταζε.
"λαμπεις" μου λεει
"Το ξερω" του απανταω.Γελασα.
"σε ζηλευω που μπορεις ακομα να ενθουσιαστεις ετσι" μου λεει.

αυτο ειναι η δευτερη φορα που το ακουω σε 2 μερες...

"δεν ειναι τιποτα το δυσκολο".απαντησα
Μια ομορφη, αθωα αντιληψη χρειαζεται,σκεφτηκα, και καποιον εξισου ρομαντικο να το ζησει μαζι σου.
Κι οσο κρατησει.
Με τον τομυ κρατησε λιγες εβδομαδες, με τον Μαρκους 13 χρονια.
Μου ειχε λειψει αυτο το συναισθημα...

"και αν σε δουλευει?"
"αν με δουλευει, αργα η γρηγορα θα φανει. θα στεναχωρεθω για την διαθεση που υπηρχε απο πισω, θα στεναχωρεθω που δεν θα ξαναπαρω τηλεφωνο, θα γραψω εδω μεσα με πλαγιο τροπο την στεναχωρια μου, και μετα θα μου περασει."
"δεν θα νιωσεις μαλακας?"
"που εδειξα τι νιωθω;"
"που του εδωσες αξια ενω δεν το αξιζε"
"δεν το αξιζε επειδη με δουλευε? μα, δεν αλλαζει το γεγονος οτι ειναι εξυπνος-οχι και τοσο πια- granted-:P, δεν αλλαζουν ολα αυτα που επισημανα και μου αρεσανε. και αν ενιωσε την αναγκη να νιωσει σημαντικος καταφευγοντας σε τετοια κολπακια, χαλαλι του. Το ζητουμενο δεν ηταν το συναισθημα?
Το πηρα?
δεν ειπα οτι δεν εχω εξπεκτεσιονς?
Αυτο δεν σημαινει οτι ολα παιζουν? ακομα και να κανει την πλακα του?"
"ε...ναι...αλλα δεν σου θιγει τον εγωισμο?"
"λιγο..."

"but shit happens all the time."
"Δεν σε καταλαβαινω" μου απαντησε.

Το ξερω, σκεφτηκα.
Who does?