And Life goes on

Χτες περιμενα τηλεφωνο του Γ. για να βρεθουμε αργοτερα.
Ο Χ. με πηρε τηλεφωνο, ευγεναστατος και ειπα να του δωσω μαι δευτερη ευκαιρια, πιωμενος ηταν, ισως η επικοινωνια να ηταν πιο ευκολη.
Του ειπα οτι ειμαι ελευθερη 7:30 με 9 και αν ηθελε μπορουσαμε να βρεθουμε εκινη την ωρα για εναν καφε.
Βρεθηκαμε.
και δεν θυμαμαι με την σειρα τι μου ελεγε αλλα θυμαμαι την απιστευτη προσπαθεια του να βρει τι εννοουσα πισω απο αυτα που ελεγα.
Να βρει κινητρο.
Και γω φυσικα, οσο πιο ξεκαθαρη μπορουσα.

Τα χερια του επρεπε να του τα διωχνω ηα να του τα κραταω για να μην με ενοχλει. Του ειπα οτι με ενοχλουσε αλλα το αγνοησε.
"αφου θελω"
Πολυ ωριμη απαντηση.
Περιμενα υπομονετικα να βρεθει καποια στιγμη που θα με ρωτουσε, τι δουλεια κανω, τι ενδιαφεροντα εχω, τι θελω απο την ζωη μου για να του πω αυτο που ειχα ερθει να του πω.
Τελικα δεν αντεξα και του ειπα οτι οποτε ειναι ετοιμος μπορουμε να μιλησουμε.(?)
Του εξηγησα οτι δεν ψαχνω για σχεση( δεν ειπα "μαζι σου", δεν υπηρχε λογος να τον πληγωσω) και θελω παρεα.
Αρχισε να μου λεει οτι εχουν παρει τα μυαλα μου αερα και οτι φοβαμαι.
Ναι, το θηριο
Ειδε οτι δεν αντιδρουσα και το γυρισε στο αστειο.
Με τσιμπησε.
Τα νευρα μου κορδελακια.
Του ειπα οτι 9 η ωρα πρεπει να ειμαι εκει που πρεπει να ειμαι.
"δηλαδη που?"
"καπου."

Η ωρα περνουσε μαρυτρικα.
Ηθελε να δουλεψουμε μαζι, αλλα να βρω εγω το στουντιο.
Ειπα οτι εχω εναν γνωστο και θα τον ρωταγα αν μπορουσε να του το αφησει σε καλη τιμη.
"ποτε?"
"απο βδομαδα"
"παρτον τωρα"
πιεζε.
του εξηγησα οτι εφοσον το προτεινα, να χαλαρωσει και θα το χειριζομουν.
Στραβωσε.
Και μου λεει, για αστειο φανταζομαι αλλα και να εκτονωσει την επιθετικοτητα του
"va te faire enculer"
Γαι οσους δεν ξερουν ειναι το αντιστοιχο του "αντε γαμησου"

"δεν μου αρεσει καθολου ο τροπος που μιλας και δεν ειμαι υποχρεωμενη να σε ακουω οταν προσπαθεις να με μειωσεις.Δεν θα υπαρξει τριτη."
Ημουν πολυ σοβαρη.
Δεν με κοιταζε.δεν ζητησε συγγνωμη.
Ηρθαν οι μουσικοι που θα τραγουδουσαν, τους συστησα.
Δεν μιλιομασταν στα 5 λεπτα που τραγουδησε ο τραγουδιστης.
Σηκωθηκαμε να φυγουμε,και εκει πιασανε κουβεντα.

Βρηκα την ευκαιρια να πω σε ολους "εγω φευγω γεια σας," και να φυγω τρεχοντας απο κει περα κατευθειαν στον καναπε και στην αγκαλια του Γ.
Του εξιστορησα τι εγινε, ειδαμε μια ταινια, μιλησαμε λιγο-με προσγειωσε κιαλλο ως προς το ποσο θα μπορεσει να λειτουργησει αυτο ολο...εφυγα να βρω τον σουγκαρενιο και τον φιλο μας.
Ο Γ. μου ειχε ζητησει να ξαναπαω μετα.οταν τελειωσα ομως με τα παιδια, ηταν 3:40.
Εστειλα ενα μνμα και πηγα σπιτι.
Δεν ηθλεα να παω, δεν θελω να κοιμηθουμε μαζι ακομα.Θελω να τον δω αυτην την φορα γιαυτο που ειναι και να μην ενθουσιαστω,και να μην με εχει δεδομενη.


Αλλα ειναι τοσο ευγενικος, τοσο ηρεμος, δεν εμπλεκεται σε περιττες συζητησεις, χαλαρος, γλυκος...

Μαμα μου....την παταω παλι.