Make it like a memory

To tραγουδι που ακουγεται στο βαθος, με παρασερνει με ταξιδευει σε μερη μεσα μου που εχω θαψει τοσο βαθια, που δεν θυμαμαι πια για ποιον ειχα πεταξει το κλειδι. Θυμαμαι αμυδρα εναν ερωτα που μ'εκανε να φωναζω make it like a memory, make it like we never ever met, take away the sound, there ll never be another love like you and I...με το παθος και την δυναμη που λειπει απο την υπεροχη φωνη της Barbra,κι ας ηταν το αποτελεσμα καταστροφικο για τα αυτια των αλλων και τον λαιμο μου.
Το τραγουδι αυτο ηταν κλαμμα, ικεσια, ελπιδα εναντια στο αναποφευκτο.
Το τραγουδουσα θυμαμαι με κλαμματα και μαλλια κολλημενα στα μαγουλα,και "γαμωτο" στα ματια.Αγριεμενη, απελπισμενη.

Δεν μου δοθηκε ποτε η ευκαιρια να κανω ερωτα με αυτο το τραγουδι, αν και φανταζομαι θα ηταν υπεροχο.
Μελαγχολικο, δυνατο, ερωτευμενο, παθιασμενο.
Το χορεψα ομως .

Χρονια αργοτερα, στο εξοχικο μου, ειχα αγκαλιασει τον αντρα μου και τον σφιγγα επανω μου.Σιγοτραγουδουσα στο αυτι του και κοιτουσα θυμαμαι το ταβανι.
Ειχα παγωσει απο φοβο αλλα δεν το ηξερα. Πριν 10 λεπτα του ειχα πει οτι μπορει να τον αγαπω αλλα δεν ημουν τυφλη σ αυτα που εκανε. Πριν λιγες ωρες ειχε....δεν εχει σημασια.
Με σφιγγε στη αγκαλια του και χορευαμε αναμεσα σε καδο σκουπιδιων, νεροχυτη και τραπεζι φαγητου
Την επομενη παντρευομασταν, νομιζω, και αναρωτιομουν αν ενας καβγας οσο μεγαλος και σοβαρος κιαν ειναι , ειναι αιτια για αναβολη γαμου.
Δεν ηξερα πως να φερθω, πως να νιωσω...θυμωνα γι αυτην την αναμνηση που ειχε δημιουργησει και την διαθεση που θα με συντροφευε την τελευταια μου βραδια ελευθεριας και την ημερα του γαμου μου...

Πολλες φορες ετρεξε το μυαλο μου σε κεινο το βραδυ, σε κεινη την στιγμη, αναγνωριζοντας πια οτι πηρα το λαθος σταυροδρομι, αν και μου φερε το παιδι και μια γνωση και αλλαγη του εαυτου μου απιστευτη,.. οποτε δεν μπορει να ειναι λαθος.

make it like a memory, make it like we never met
Kai eγινε, η αναμνηση αυτη εσπρωξε μακρια, σε κατω στρωμα την αναμνηση του παιδιου που πρωτακουσε το τραγουδι στο παιδικο δωματιο, φατσα απο την αφισα της Ολιβια νιουτον Τζον,
εσπρωξε και την αναμνηση με το κλαμμενο πρησμενο προσωπο για εναν ερωτα που μ 'εκανε να απελπιζομαι.
Ποιος απ ολους ηταν?

Δεν το πιστευω οτι δεν μπορω να θυμηθω αυτον, οποιος και να ηταν...
Τους λατρεψα και μετα αναλογα με το πως εξελιχτηκε τους απωθησα. Και μεσα μου και εξω μου, μερικες φορες.
Αλλα... κι αυτην την αναμνηση θα την ξορκισω , παλι θα βαλω το κομματι, παλι θα το ακουσω, σε αλλες συνθηκες ετσι ωστε το κομματι να μην ανηκει σε κανενα τους, σε κανενα "εμεις", αλλα σε μενα.


Προσωπικα μουσικα"χαλιά" δικων μου συναισθηματων, δικων μου στιγμων, με γκεστ σταρ διαφορους περαστικους,
που για ενα λεπτο,
ενα χρονο,
μια ζωη και μονο μια στιγμη,
εσφιξα δυνατα πανω μου μεσα στην αγκαλια μου, επνιξα χειλη στα φιλια και ψιθυρησα με ολη την δυναμη της ψυχης μου,
"αγαπη μου"