Αναδημοσιευστε ό,τι θελετε αρκει να βάλετε πηγή από κάτω.
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P


Tuesday, May 02, 2006

Ενεργεια με το καλαμακι

Ειναι τοσα που θελω να κανω, η ανοιξη μπαινει στους πορους μου και στροβιλιζει το μεσα μου. Θελω να καθαρισω το σπιτι εις βαθος αλλα αποκλειεται να το καταφερω, δεν υπαρχει χρονος, θελω να παω να κανω το demo μου μολις φυγει ο κωλοβηχας,να κανω και αλλα τατου, μου εχει λειψει.Θελω να βγω, να ξεκουραστω, να παιξω ταβλι στο μπαλκονι,να πιω καφε με φιλους, να χορεψω,να διαβασω, να κολυμπησω,να ερωτευτω, να λιαστω, να ταξιδεψω...
Σημερα μπορουσα να βγω αλλα δεν το εκανα. Και χτες που βγηκα-και περασα πολυ καλα, ασχετως-,το εκανα γιατι ειχα να βγω 2,5 μηνες κοντα, και πιεσα τον εαυτο μου.
Νομιζω οτι ο εχθρος, τελικα, ειναι η βολη, η βαρεμαρα και η ρουτινα.
Προσωπικα υπηρξα παντα πολυ του σπιτιου. Το καταλαβα οταν στα 19 μου, οι γονεις μου ζησανε στη Ολλανδια για ενα χρονο και απο την μια μερα στην αλλη εμενα σπιτι.
Μολις γυρισανε αρχισα τις εξοδους.

Ετσι και τωρα, μολις εχω λιγο χρονο βγαινω.
Δεν το διασκεδαζω οσο περισυ. Το στυλ, οι ανθρωποι , εχουν αλλαξει Η εγω εχω αλλαξει.
Ομως εχω αναγκη να νιωσω ζωντανη, αν οχι ανεμελη. Οτι δεν ειναι η ζωη μου σπιτι δουλεια παιδι σπιτι-ολα συνδεδεμενα με υποχρεωσεις, αλλα οτι εχω και μια δικη μου ταυτοτητα,ολοδικη μου.
Καποτε ενας φιλος του πρωην μου, μεγαλυτερος απο μενα...εβγαινε με πιτσιρικια και το καταδικαζα.
Τι βρισκει να πει?
Το εβρισκα δειγμα ανωριμοτητας.
και φυσικα, οτι κοροιδευεις το λουζεσαι.

Εχω αλλαξει πολυ.
Ακουγα σημερα τον σουγκαρενιο να μου περιγραφει μια κατασταση οπου το ενα σκελος του ζευγαριου εχει παντα δικιο, ο αλλος παντα ειναι λαθος, οπου το σκελος που εχει παντα δικιο, ουσιαστικα μειωνει τον αλλον και προσπαθει να τον φερει στα μετρα και σταθμα του, χωρις να αντιληφθει οτι αυτο το κανει για επιβεβαιωση του εαυτου roy , με παρλλαγες που πηγαινανε απο το "εγω παντα εχω φερθει σωστα" "εγω ξερω τι και πως λειτουργει μια σχεση" μεχρι το "δεν πιστευα ποτε οτι θα με πικρανεις ετσι"
Εβαλα τα γελια γιατι ως συνηθως αναγνωρισα πολλα.Ευτυχως, αυτος ο εαυτος μου ειχε εξαφανιστει προ καιρο.
Ειχα περασει την πρωτη κρυαδα πριν καιρο οταν ανακαλυψα οτι υπηρξα ετσι.
Και ναι εμπλεκα με fucking loosers, αλλα we deserved eachother...πρπει να με γουσταρανε πολυ για να με αντεξουν η, να μην ακουγανε καθολου μονο να κανανε switch off και βουρ στον πατσα. Το μνι...loveboat..
Πρεπει καπου να το εχω ξαναγραψει αυτο.

anyway, επιστροφη στην κυρια ιδεα...
Νομιζω οτι οσοι παντρευονται και αραζουνε, ουσιαστικα σταματουν να ενεργοποιουνται, στaματουν τα νεα ερεθισματα.
Στο ποστ με την ωραια μερα επιτηδες δεν ανεφερα παιδια, κιας ειναι η υπερτατη ευτυχια να σε ξυπνανε με φιλια...γιατι ενα παιδι σε στραγγιζει απο αυτην την ανεμελια, το ανοιγμα του μυαλου, κι αυτο, γιατι ΚΑΠΟΙΟΣ πρεπει να ειναι ο ενηλικας.
Ομως οταν εστω μια φορα την εβδομαδα, βγαινεις, συναναστρεφεσαι αλλους ανθρωπους, εισαι πιο θαρραλεος εφοσον δεν εισαι υπευθυνος για καποιον αλλον εκεινη την στιγμη...
Συνεχιζεις να ζεις

Σημερα ομως δεν βγηκα, δεν αντεχω.
Πολλα που κοροιδευα τα λουστηκα, τελικα.
Ποτε δεν εκανα παρεα με συνομιλικους μου, ποσο μαλλον για γκομενικα. Παντα μεγαλυτερους.
Μετα κατι αλλαξε και επεφτα σε μικροτερους, ισως γιατι βγαζω σπυρια με τις συμβουλες και την καταπιεση και ο μικρος δεν σου τα πρηζει, και μπορουσα επιπλεον να επιβεβαιαωσω στον εαυτο μου ποσο σωστη ειμαι αφου αυτοι παντα θα κανανε εστω και μια μαλακια.
Ποτε ομως δεν θα πιστευα οτι θα μπορουσα να ενδιαφερθω για καποιον μικροτερο μου, με διαφορα απο 5 χρονια και πανω.
και εγινε, και τωρα μου αρεσουν κι αλλοι.
Ανοιγω τους οριζοντες μου.
Φαρδαινω.:P



και το γεγονος οτι μεγαλοι /μεγαλες πανε με μικρους δεν ειναι ουτε τυχαιο ουτε τωρινο φαινομενο. Αναρωτιεμαι αν απο κατι τετοιο εμπνευστηκανε τα μυθιστορηματα τους οι συγγραφεις των Δρακουλα, ζομπι ιστοριων.Ρουφηγμα της ενεργειας του νεου, αναγκασμος να ακολουθησεις τον τροπο ζωης,αναζωογονηση and all that shit

Εννοω οτι υπο αλλες συνθηκες, θα καθομουν σπιτι μου με την οικογενεια μου, σε μια κουζινα, μια δουλεια, τα παιδια και θα ειχε φυγει τελειως και το παραμικρο ιχνος της πιτσιρικας μεσα μου, λογω συγκυριων, λογω διαθεσης,και θα ενιωθα την ηλικια μου.Θυμαμαι λιγο πριν χωρισω, με ειχε ρωτησει η ακατανομαστη..."γιατι δεν βαζεις ενα ντεκολτε, δεν βαφεσαι?"
Και της ειχα απαντησει οτι "τα εκανα στην ηλικια σου, τωρα ειμαι 35, μεγαλωσα, μπηκα σε αλλη φαση.("αν και ποτε δεν ντυθηκα τοσο προκλητικα", σκεφτηκα, αλλα ημουν ευγενικη)
Ο πρωην μου το σιχαινοταν αυτο-εμαθα αργοτερα.
Δεν του αρεσε που ημουν με την φορμα,εγω ομως ενιωθα καλα με τα ανετα ρουχα μες το σπιτι και δεν ενιωθα καλα με την ιδεα οτι επρεπε να ειμαι "καπως"...για να με αγαπαει.

Και ξαφνικα βρεθηκα να βγαινω για να παρω μια ανασα ψυχολογικη, και μπορει να κουραζομαι αρκετα σωματικα, αλλα επανηλθα.
Ισως γιατι ειναι απαραιτητο να επανελθω και να μην θαφτω σε ενα σπιτι.
Ισως γιατι νιωθω την ζωη να μου φευγει και αυτο με ενεργοποιει να την ρουφηξω οσο μπορω.
και αυτο με κανει να νιωθω ζωντανη, δραστηρια, και αισιοδοξη.
Μπορω να κανω ακομα πολλα.


Αρκει να ξεκουραστω πρωτα.:P

4 comments:

Λαμπρούκος said...

Πωπω σε χάρηκα! Και τα είπες όλα! Όπως έπρεπε, χύμα, γιατί σε αυτά τα πράγματα δε παίρνει μισές κουβέντες. Έτσι να είσαι πάντα...

Johny said...

Lili perasa na sou po ena gia.
Kali synexeia....

Anonymous said...

...ότι πιο γλυκό και τρυφερό να σε ξυπνάνε με φιλιά μικρά ζουζουνάκια.Όσο για τα άλλα,στο χέρι μας είναι.

Anonymous said...

Keep up the good work
» » »

My first book

My first book
A funny Homebirth