meros deytero

Ξυπναω απο τον διπλανο και την αγριοφωναρα του...η ωρα ειναι 8 το βραδυ. Ντυνω ενα απιστευτα γκρινιαρικο παιδι και κατηφοριζω προς το σπιτι φιλων μου.
Τρεις ωρες μετα ξεματιασμενες και οι δυο, χαμογελαμε η μια στην αλλη, εκεινη μεσα απο τα τρελλα κυνηγητα που ριχνει με την κορη του ζευγαριου, και εγω πανω απο το καρπουζι και το κουβεντολοι με την φιλη μου.
Γυρναμε μια η ωρα με μια λεκανη, ανεμνιστηρακι, και 2 πετσετες για το μπανιο.
ανοιγω τα φωτα και βλεπω 5 κατσαριδες στην κουζινα.
Βαζω τα γελια.
Η κακη μου διαθεση εχει εξαφανιστει. Αυριο θα παρω σπρει και θα ψεκασω, αυτο ειναι ολο.

Ξυπναμε το πρωι και παμε πισινα.Η μικρη ξερει να κολυμπα, ειναι οfficial. αλλα ουτε να ακουσει για κεφαλι στο νερο.
Δεν πειραζει, εχω επιμονη...και αν θελει παγωτο, θα πρεπει να το κερδισει.

το βραδυ βγηκαμε μεχρι το ακριανο περιπτερο να παρω μια σοδα.
κοιταξα ψηλά.

αστερια
ποσο μου λειπουν στην αθηνα.
παντα οταν τα βλεπω, φανταζομαι πως ηταν για τους ανθρωπους που ζουσαν σε παλιες εποχες, κατω απο τα αστερια, γαληνια, σε επαφη με την φυση και σε συναισθηση του ποσο μερος ενος ολου ειμαστε, μια καλη τελευταια σκεψη πριν κοιμηθει καποιος...να θυμαται ποιος ειναι, ποσος ειναι...
ενα κλιμα που επιτρεπει να κοιμηθεις εξω, εποχες πιο απλες, ισως...

"κοιτα αγαπη μου ψηλα..."
"τι ειναι αυτα μαμακα?"

"αστερια αγαπη μου"
Τα κοιταζε με θαυμασμο.
¨κουνιουνται!"
Σταματησα σε ενα πεζουλι και την πηρα αγκαλια.
Της μιλουσα απαλα στο αυτι και της εξηγουσα πως φωτιζονται, τι ειναι, και πως οι ψυχες μας πανε προς τα κει οταν πεθαινουμε, γεροι πια και αφου εχουμε ζησει μια γεματη ζωη...


χαμογελουσε.
δεν πειραζει που δεν εχω ανεσεις φετος.
αρχισα να "ξαναβρισκωμαι" με το παιδι μου, οπως θα ηθελα να ειμαι συνεχεια...

Mission accomplished