meros proto

Φτανω μετα την πρωτη μερα σε ενα σπιτι σχετικα καθαρο οπου συνεχεια λεω μη στο παιδι..Μη καθεσαι, μην πιανεις, μην μην μην...
Θελει παγωτο, θελει πισινα, θελει φαι, θελει κακα, ολα μαζι ταυτοχρονα.
Σερνομαι εναμισι χιλιομετρο, παω στην πισινα, μαθαινω οτι δεν εχουν δωματια.
Η μικρη θελει τηγανιτες πατατες, μπρατσακια, να φωναζει και σκεφτομαι το περπατημα προς το σπιτι.
γυρναω και παω σουπερ μαρκετ.
Χαρτι υγειας, σαπουνια για πλυσιμο ρουχων και του εαυτου μας, λαδι, αλατι και ενα ολοκληρο προικιο...κοντα 100 ευρω.
Ανεμιστηρας δεν υπαρχει πουθενα, αλλα δεν ειμαι διατεθειμενη να αγορασω εναν.
Φτανω σπιτι, μαγειρευω για 2 ατομα με ενα μουρλαμενο απο την γκρινια παιδι, χωρις τιβι, χωρις τοπο να κατσει.
Μετα απο 2 ωρες επιτελους ξαπλωνω.
Και ανακαλυπτω οτι το σωμα μου εχει περιεργη κλιση.
Σηκωνωμαι.
σηκωνω το στρωμα.
Οι ταβλες ειναι σπασμενες.
εχει χωσει ο προηγουμενος ενοικιαστης ενα στρωμα απο κατω για να τις κραταει σε μια σχετικη ευθεια.
Εκει εσπασα.

Εβαλα τα κλαμματα.
Αυτο δεν ειναι διακοπες.
και η μικρη να ουρλιαζει γιατι θελει καραμελλα.
Ριχνω μια στον πωπο της, με αποτελεσμα να μου γυρισει την πλατη και να αποκοιμηθει αμεσως, και παιρνω την κολλητη μου.
"εκτιμω πολυ αυτο που εκανες αλλα θελω να φυγω...θα ξεσπαω πανω στην μικρη αν συνεχιστει αυτο...ο ενοικιαστης σου αφησε ενα σπιτι χαλια...ναι θα περιμενω μεχρι αυριο, ισως εχεις δικιο, ειναι η κουραση του ταξιδιου...ναι αγαπη μου, σ ευχαριστω..."


to be continued logo battery