Νιωθω συναισθηματικη...

Αυτος: "Ειχα ξεχασει ποσο εντυπωσιακη γινεσαι οταν βαφεσαι. "

Τον κοιταξα, μου εκανε εντυπωση αυτο που μου ειπε, οντως ειχαμε καιρο να βγουμε..
Κομματι της ζωης μου, της ζωης μας, τον υποδεχομαι παντα με σκισμενες φορμες, με εχει δει αχτενιστη, αβαφτη, χοντρη, αδυνατη, κλαμμενη.
Χριστε μου ποσες φορες δεν εκλαψα στον ωμο του.
Με εχει δει εκνευρισμενη , με εχει δει εκτος εαυτου να ουρλιαζω to his face.Με εχει δει στα χειροτερα μου, στα καλυτερα μου. Ερωτευμενη, αδιαφορη, προβληματισμενη...
Με εκνευριζει οταν ειναι ατσουμπαλος, αδεξιος και ελληναρας (ξερει αυτος).
Με κανει να λιωνω οταν παει το παιδι μου και του χωνει το ποδι στην μουρη η τον βρισκει απροετοιμαστο και καθεται πανω του-οπου βρει- και αυτος δεν λεει τιποτα.
Με κανει περηφανη οταν βλεπω να αφηνει πισω του την εφηβεια και συζηταει, ψαχνεται ενδιαφερεται για τους γυρω του, με απογοητευει οταν ξαφνικα θα θυμηθω οτι σαν αντρας, εχει πιο ρηχα ενστικτα και χομπυ οπως το να σχολιασει καποιο βυζι.:P


Ομως πανω απ ολα, ειναι πραγματικα το καλυτερο φιλαρακι που εχω, που μου στεκεται οταν δεν ειμαι καλα, που εχει μπει μεσα στο πετσι μου.
Και αν απογοητευσαμε ο ενας τον αλλον στο παρελθον, κι αν περασαμε πανω και κατω, ετσι ειναι οι ανθρωπινες σχεσεις, οι ανθρωποι αλλαζουν μεσα απο αυτες, και μεις αλλαξαμε και 'μεγαλωσαμε" μαζι, χαριζοντας ο ενας στον αλλον αγαπη, εκτιμηση, και απιστευτες στιγμες γελιου. Και καποια vcd.
Εγω του λεω οτι σε 6 χρονια θα τον παντρευτω και αυτος μου λεει οτι σε 6 χρονια θα μου εχει βαφτισει τα παιδια, στο οποιο του λεω οτι μαλλον η κορη μου θα του βαφτισει τα δικα του, αν δεν ειναι και δικα της και παει λεγοντας.
Οπως και ναχει, he's a keeper, and he is family.



Αντε χαμενε, παλι μαγκα σε εκανα.
( σ 'ευχαριστω)