Getting some air

Η χαιδω τον κοιταξε με τα λαγνα καφετια ματια της.
Του Κιτσου του αρεσαν τα ματια της Χαιδως, του θυμιζαν την Αστρω, την αγαπημενη του κατσικα, που τοσο απαλα βελαζε οταν χουφτωνε τα καπουλια της, εκει ψηλα στα βουνα οταν ηταν μικρο παληκαρακι ακομα.
Η Χαιδω κυλιστηκε στο σανο, διπλα στην Κρουσταλλω, την μοσχαρα, και αναστεναξε.
Πεταχτηκε το στηθος της ψηλα και εδειξε μια ρογα,σκληρη και ετοιμη για φαγωμα.
Ο Κιτσος σηκωσε γρηγορα την φουστανελα του και χωθηκε στα φουστανια της Χαιδως με μανια λυσσασμενου σκυλου, ενω καλυπτε με το στομα του την ρογα που τον κοιταζε με αυθαδεια.
Πανω στη τρελλα του και ενω ενιωθε να του ρουφανε τα σωθικα, σηκωσε το ποδι της χαιδως ψηλα και τοτε ακουστηκε.
Η Χαιδω κατεβασε το ποδι γρηγορα ντροπιασμενη και με την κινηση αυτη ακουστηκε πιο ξεκαθαρα.
Σπλιρτς!

-Τι ν αυτο μαρη χαιδω? Φασολαδα εφαγες για μεσημερ?
-Οχι Κιτσο μου, δεν ειναι αυτο που νομιζεις, ψελλισε η αγνη παιδουλα
-Σε ποιον τα πουλας αυτα μαρη? γελασε ο προβατοφυλακας
Η χαιδω μαζευτηκε, πληγωθηκε και ορκιστηκε οτι ποτε πια δεν θα αφηνε αντρα χερι και πουλι να την αγγιξει.







Αυτο σκεφτηκα την πρωτη φορα που εκανε Σπλιρτς.
Οταν εκανε φουσκα δε, ηθελα να πεσω να πεθανω.




Αλλα αυτην την ιστορια δεν θα την διηγηθω:P