I believed I could fly

Κοιταω το τηλεφωνο.
Με τρωει.
θελω να τον παρω να του πω...
τι να του πω;


του τα'πα ολα, και υποψιαζομαι οτι θα του πεσανε και βαρια.
Στα 21 θες χαλαρα πραγματα, να περνας καλα, το τελευταιο πραγμα που χρειαζεσαι ειναι να πιεστεις.
Τον εβλεπα και επιανα πραγματα...οτι απομακρυνοταν? οτι δεν ηταν τοσο κοντα?
Οταν μου ζητησε να ειμαι στο "περιμενε" μηπως και τελικα δεν του καθοτανε η εξοδος με τους φιλους του, καταλαβα οτι επρεπε να φυγω.
Δεν θα καταταλαβαινε εκτος αν του εξηγουσα, αλλα αν του εξηγουσα θα ηταν σαν να του ζητουσα.


τακανα μανταρα φυσικα γιατι ποτε δεν ειχα την δυναμη να λεω αντιο, ειμαι και drama queen.
Ενω ελεγα να χαλαρωσουμε, μου βγηκε χωρισμος και μπροστα στις μονολεκτικες απαντησεις του πανικοβληθηκα.
Δεν ηθελα να χωρισω. Ηταν ο πιο γλυκος αντρας που εχω γνωρισει, με γεμιζε, με μεθαγε.


Η λογικη μου να μου λεει
"συνελθε κοριτσακι μου, αν σε ηθελε θα σου ελεγε εστω ενα "δε θελω να χωρισουμε", θα το παλευε, και θα ειχες αλλοθι να αναθεωρησεις. Τωρα τι αναθεωρεις; Επειδη σου λειπει, επειδη ερωτευτηκες;
Big fucking deal, θα το ξεπερασεις.
Και καλυτερα τωρα παρα αργοτερα οπου μπορει να τον εβλεπες να φευγει σιγα σιγα η αποτομα. Εσυ θες να εισαι η προτεραιοτητα του, να θελει να σε δει, να σε σκεφτεται...λογικο για την ηλικια σου. Αυτος θελει να διασκορπιστει σε πολλα και θεωρει φυσικο να κανει οτι τουρχεται οπως τουρχεται μη σκεφτομενος τον ανθρωπο διπλα του σαν το α και το ω του.
Οχι τον ανθρωπο.
Εσενα.
Για κεινον δεν ησουν η Λιλι Του.
Και συ ηθελες να εισαι η Λιλι του.
Τυπικη περιπτωση. Τι θα ελεγες σε καποια για να συνελθει;
Αν καποιος "αγαπ"α ερχεται, αν δεν αγαπα και συ ναι, τι να τον κανεις"



Κοιταω το τηλεφωνο και κανω μια συνειδητη προσπαθεια να θυμηθω το πως κλεισαμε, αυτα που ειπε, οτι συγκρατηθηκε, ολα οσα μου επιβεβαιωνουν οτι ηταν η καλυτερη αποφαση.


Κλεινω τ αυτια μου στις φωνες που μου φωναζουν το ποσο πολυ θελω να με αγκαλιασει, κλειδωνω το τηλεφωνο στο συρταρι για να μην μπω στο πειρασμο να τον παρω και να του πω οτι θελω να ερθει, τωρα...
Θελω να ξαπλωσω αλλα τα σεντονια εχουν την μυρωδια του.
Βλεπω το προσωπο του μπροστα μου και σκεφτομαι οτι μπορει και να διαβασει το ποστ αυτο και να τον "φτιαξω" στον εγωισμο του.

Δεν με νοιαζει τιποτα. Παω να ξαπλωσω δεν θελω να σκεφτομαι.
Aυριο ευτυχως η προβα αναβληθηκε, θα μου δωθει χρονος να συνελθω, αρκει να βγαλω αυτην την ημερα, αυτο το βραδυ.
Σε λιγο φευγει το παιδι...παω να κοιμηθω να συνελθω.