Αναδημοσιευστε ό,τι θελετε αρκει να βάλετε πηγή από κάτω.
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P


Monday, February 26, 2007

Οι κολλητοι μου και τα αιωνια παραπονα μου

Αυτες τις μερες τα εχω παρει με τους κολλητους μου, για διαφορετικους λογους.Η αληθεια ειναι οτι στις φιλιες μου ειμαι πιο απαιτητικη, πιο κτητικη...ισως γιατι θεωρω οτι οι φιλιες ειναι η επιλεγμενη οικογενεια σου.
Ο πρωτος ο μεγαλος, ειναι φιλος μου γυρω στα 20 χρονια.
Με βοηθησε τα 2 πρωτα χρονια του χωρισμου μου με το νοικι, με εστελνε να ψωνισω ρουχα, να παω κομμωτηριο και εχει κανει πραγματα που λιγοι θα εκαναν στην θεση του και τον ευγνομωνω. Και εκει ειναι και το προβλημα μου.
Οτι κατω απο συνθηκες τετοιες, νιωθω γαιδουρα αν αντιδρασω για το παραμικρο.

Αν πεινας και καποιος σου υποσχεθει πορτοκαλια, μετα αν δεν στα δωσει δεν μπορεις να πεις ΤΙΠΟΤΑ, γιατι 'δεν ηταν και υποχρεωμενος", ασχετα αν εσυ ειχες τραβηξει μια πορεια βασιζομενη οτι τα πορτοκαλια μπαινουν στην αποθηκη σου, καταγραφονται και μπορεις να κανεις καποια πραγματα με δαυτα.
Το χειροτερο δε, ειναι οταν σου λεει "μα δεν σου τα εβαλα, δε θυμασαι που μου ειπες να μην?"
και ξερεις οτι η συζητηση αυτη δεν εγινε ΠΟΤΕ και ξερεις μεσα σου οτι τα πορτοκαλια δεν μπηκανε ποτε, αλλα τι να πεις;
Αφηνεις τον αλλο να λεει οτι θελει και απλα θυμωνεις και παγωνεις.
Αλλα δεν μιλας γιατι τυπικα, δεν μπορεις να πεις τιποτα.
Και μετα θυμασαι ολα οσα εχει κανει για σενα και νιωθεις και ασχημα για τον εαυτο σου που εισαι τοσο αχαριστη.
Ξεχνωντας ομως οτι η σχεση σου με κεινον, αλλαξε πριν λιγα χρονια, αποκαλυφθηκαν τα αληθινα της χρωματα και οταν αρχισε να σε "βοηθαει" πειστηκες οτι τελικα, η φιλια αξιζε σωσιμο.
"Αφου σου στεκεται οσο κανείς ως τωρα...."


Στα ΚΑΛΑ μου θα ηθελα να τον δω, μονο.
Οποτε εχω γκομενο εξαφανιζεται. λες και για καποιο λογο δεν μπορουν να συνυπαρξουν στην ζωη μου.Το χειορτερο ειναι οτι εξαφανιζεται και οποτε εχει γκομενα. 17 χρονια φιλιας, και ξαφνικα το "αισθημα" εχει πιο πολυ βαρυτητα.
Και αυτο ειναι κατι που το βλεπω να γινεται πολυ συχνα στην Ελλαδα.
Λες και οι φιλιες ειναι ο πασατεμπος που τρως περιμενοντας να ζησεις την ζωη σου.


Εχω χασει αρκετους φιλους λογω των γκομενικων τους, και ειδικα αν ηταν το πρωτο τους.
Και δεν το καταλαβαινω. δεν μου αρεσει.
Τους βλεπεις, ξαφνικα, εχουν μια επαρση, λες και κατι τρεχει στα γυφτικα. Οκ, το να σε θελει καποιος σου δινει αυτοπεποιθηση αλλα πολλες φορες ξεπερνιουνται τα ορια.
Και δεν μιλαω μονο για αντρες φιλους που μπορει να ειχαν αισθηματα για σενα και να μην τα παραδεχονταν (σε σενα η) στον εαυτο τους. Το εχω δει και σε κοπελλες.
Λες και το αν αποκτησουν γκομενο ειναι η εκδικηση τους στον κοσμο.


Και φτανω στον κολλητο μου τον αλλο.
Με τον οποιο η σχεση μας υπηρξε παντα εγω να συμβουλευω/αναλυω/προλαβαινω τις καταστροφες που μπορει να κανει ενας 22 χρονος, οπως το να παρατησει το σχολειο για μαλακισμενους λογους.
Ακομα και οταν τσακονωμαστε μου το γυρναει στην αναλυση Του, κατι που εκεινη την στιγμη με εξοργιζει γιατι το τελευταιο πραγμα που θελω ειναι να εκμαιευει την προσοχη μου ενω ο καβγας εγινε ακριβως γιατι εκμαιευει την προσοχη μου με μη θεμιτους τροπους. :P
Λογω της ηλικιας, και λογω πολλων συγκυριων, εχω παραβλεψει πολλες χοντραδες που με εχουν πληγωσει στο παρελθον, και αυτο γιατι εβλεπα μια αγαπη που μας εδενε. Ετρεξε διπλα μου τον Σεπτεμβρη οταν ειχα το σοβαρο προβλημα με τον πρωην μου (οπως και ο αλλος κολλητος μου) και ειναι ο κολλητος της κορης μου.
Μου δινουν και τους δινω.
Στον μεγαλο άλλα, στον μικρο 'αλλα (κi aς γινομαι αντιπαθητικη με το υφος μου στους υπολοιπους που διαβαζουν, δεν θα ΑΛΛΑΞΩ για τους τριτους. )


Και τωρα επιασε γκομενα. Και το βλεπω να ερχεται, τα βλεπω τα προβληματα, βλεπω την σουπα, βλεπω την επαρση, βλεπω τις τριβες, ηδη βλεπω τις αλλαγες.
Αλλα δεν μπορω να πω τιποτα(ασχετα αν λεω, σταρχιδια μου).
Δενειμαι υπευθυνη για κανεναν τους και κανεις τους δεν ειναι υπευθυνος για μενα.
Γιατι οι φιλιες περνανε απο διακυμανσεις, γιατι φιλιες μεταξυ αντρων και γυναικων ΔΕΝ υπαρχουν ουσιαστικα-και το ξερω, και το σημαντικο ειναι οτι και οι δυο , στην ΚΡΙΣΗ, θα ειναι διπλα μου.


Θα ηθελα να χαιρονταν και να ηταν στις χαρες μου,( αλλα ειναι και οι δυο παρθενοι= γουσταρουν να βοηθανε και να σωζουν, ειμαι εγω ιχθυς= μ'αρεσει να με σωζουν) οποτε απλα γραφω εδω και ξεσπαω my frustrations, και παμε γι' αλλα.


Ετσι κιαλλιως, στα τοσα χρονια, τοσοι "χωρισμοι" επηλθαν και παλι μαζι καταληγαμε.
Απλα χρειαζομαι να οπλιστω με υπομονη, i guess.
Μηπως ζηταω πολλα;


Μηπως ειμαι γαιδουρα;
οποιος απαντησει σ αυτο το ερωτημα θετικα θα φαει κραξιμο.


Τους αγαπαω και νιωθω το φτυσιμο να με καιει. Η φιλιες δεν θα πρεπε να εχουν σχεση με την εξωτερικη σου εμφανιση, ουτε με το ποιον μοιραζεσαι το κρεβατιι σου εσυ, ουτε με το ποια το μοιραζονται εκεινοι, no?
Its about liking the person, not the woman, right?
And respecting eachother with truth, and time?

12 comments:

Man on the moon said...

εγω ως παρθενος με ωροσκοπο ιχθυ τι συμπλεγμα ειμαι; θελω να με σωσω γιατι μου αρεσει να σωζομαι;

συμφωνω με τις 2 τελευταιες ερωτησεις σου.

Anonymous said...

Μου θυμιζεις την αδελφη ενος φιλου μου που παραπονιοταν οτι ενας φιλος της "αλλαξε" και πως δεν θα επρεπε να αλλαζει γιατι τον εχει συνηθισει αλλιως. Μου εμεινε αυτη η συζητηση γιατι μιλουσε για τον φιλο της λες και ηταν αντικειμενο που θα επρεπε να μεινει το ιδιο βρεξει χιονισει.

Εσυ εχεις μεινει ιδια τα τελευταια τρια χρονια?

seagull said...

Οι παρθένοι γουστάρουν να βοηθάνε και να σώζουν;
Ο δικός μου παρθένος γιατί δεν μπορούσε ποτέ να βοηθήσει ή να σώσει κανέναν;
Anyway, αυτό που έχω καταλάβει εγώ είναι ότι όντως οι φιλίες περνάνε από διακυμάνσεις. Κι όσο δυνατά κι αν είναι τα αισθήματά σου για τον άλλον, οι επιλογές του στη ζωή (όπως και οι δικές σου) πολλές φορές καθορίζουν την πορεία της σχέσης.
Οι άνθρωποι και οι καταστάσεις αλλάζουν, αλλά κάποια πράγματα και κάποια αισθήματα μένουν αλώβητα. Αν δεν μένουν, τότε μάλλον δεν άξιζαν αρκετά για να μείνουν.
Αλλά έχω την εντύπωση ότι στη δική σου περίπτωση, that 's not the case ;)

Lili said...

Katina On

Νικολακη, δεν ξερω τι εκανε η αδερφη του φιλου σου αλλα το να μου αποδιδεις δικα της (?) κινητρα ειναι το λιγοτερο σκατενιο.
"Επειδη δεν θελω να αλλαξεις??"
Πραγματικα ειναι ωραιο να ξερω τι πιστευεις για μενα και τι σοι ανθρωπος πιστευεις οτι ειμαι (για δευτερη φορα αφου στο παρελθον ακουσα οτι σε κανω παρεα για να μου γραφεις σιντι...
Το αντιπαρερχομαι και μπαινω κατευθειαν στην ουσια.
Τα τελευταια χρονια ποσες αλλαγες περασες?Θυμασαι;
Εγω δυστυχως ναι.
Απο τη τρελλα της κιθαρας, στο να εισαι φιλος μου αλλα τελικα να μην εισαι, στο να μην καπνιζεις αλλα τελικα να καπνιζεις, μεχρι και το παρατημα της σχολης σου πριν λιγο καιρο. Ενθουσιασμος για καθε καινουργια δουλεια λες και ειναι το ναρκωτικο που σε φτιαχνει και μετα παραιτηση και γκρεμισμα της οποιας θεσης ειχες βαλει το αντικειμενο του ποθου σου. Θεος φυλαξοι ομως να θελω να αλλαξεις, i enjoy too much beeing your surrogate guardian, mom, source of love and frienship.( an kai το τελευταιο δεν με πειραζε, μου αρεσε.)

Οχι, το προβλημα μου δεν ειναι η "αλλαγη σου" αλλα η μη σταθεροτητα σου η οποια κουραζει, και μεχρι προτινος το παραδεχοσουν.


Το υφακι σου αυτη τη στιγμη,δειχνει οτι νομιζεις οτι επιασες τον διαολο απο τα αρχιδια.
Και εδω, εγω σε στελνω κατευθειαν στον διαολο, ξερει οτι ειναι μεταξυ μας touchy subject.


δευτερον.
Το αν αλλαξα εγω τι σχεση εχει με ολα οσα γινονται;
Εγω ειμαι το ζητουμενο;(Για σενα)
Τι ειναι, αντιποινα;
Η εχουμε την ιδια πορεια και πρεπει οτι κανει ο ενας να το κανει ο αλλος (ας τοκανες ρε πουστη, αλλα προς το καλυτερο, οχι αναπαραγωγη του ιδιου εργου ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ)



δημοσιευω το κομεντ σου για να δειξω αμεροληψια και σου απαντω, εδω, για τελευταια φορα.
Αν συνεχιστει αυτο για πολυ ακομα, απλα αφαιρεσε το "εδω" απο την τελευταια φραση μου.




katina off

Alitovios said...

Lili μεγαλώνεις. Συμβιβάσου με αυτό.

Natalia said...

καλά την ψυλιάστηκα περί ου ο λόγος...
ρε, θα σταματήσετε να σφάζετε? ή είστε φίλοι ή δεν είστε. αν είστε πάει να πει ότι αποδέχεστε ο ένας τον άλλο όπως είστε. που και που χρειάζεται και λίγη ρέγουλα όμως...
Nick, δεν παίρνω το μέρος της lili, αλλά επειδή θεωρώ ότι την ξέρω αρκετά, δείχνει να ξεπερνάει τα όριά της μαζί σου κάτι φάσεις... μήπως έχει κάποιο δίκιο σ' αυτό???

an205 said...

Έχεις παρατηρήσει ότι οι νέες σχέσεις συνήθως προσπαθούν να σε ξεκόψουν από φίλους ή φίλες, ειδικά αν είναι του άλλου φύλου τότε είναι κίνδυνος Ν.1 και ειδικότερα οι γυναίκες εκεί νιώθουν μεγαλύτερη ανασφάλεια (ίσως επειδή ξέρουν κάτι παραπάνω). Τώρα αν εσύ ακολουθήσεις ή όχι έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του καθενός.
Είπαμε εγώ θα κόψω το κρασί για σένα αγάπη μου χρυσή αλλά τους κολλητούς-τες ποτέ.

Lili said...

οκ πρωτα απολα ειμαι φαουλ που επιασα διαλογο εδω, ειναι αδικο και ασχημο εκ μερους μου και Νικο for this Im sorry, I was angry.



Το μονο που μπορω να πω, εν ολιγοις, ειναι οτι ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ αλλαγη αντιμετωπισης του ενος σκελους της σχεσης(φιλικης ερωτικης για μενα ολα σχεσεις ειναι και ισαξιες)λογο αλλης σχεσης, υποδηλωνει
α) οτι το ατομο δεν ξερει να της κρατησει μεσα του παραλληλες και να υπαρχει ισσοροπια(ισως να μην ηταν ποτε ξεχωρες και οι θεσεις μεσα του, ποιος ξερει;)
β)οτι η αλλαγη στην συμπεριφορα υποδηλωνει-πιθανον- οτι η πρωτιστη συμπεριφορα ηταν ισως απο καποια αναγκη και το ατομο δεν ηταν ο εαυτος του ως τωρα.

Οπως και να χει, ξυνει πληγες.
Και δημιουργει ανασφαλεια.
Γιατι η σχεση ΜΑΣ συμπεριλαμβανει και καποιο αλλο κοριτσακι.(Οχι δεν εννοω το πιπινι σου.)

και για να μαστε δικαιοι...οταν ημουν με τον Αγγελο, θυμασαι ποσο πολυ δεν ησουν ευτυχισμενος για μενα;
Κιομως υπηρξα μαζι σου ιδια, available oποτε ηθελες να μιλησουμε, σου ανοιγομουν το ιδιο,και σου χωνομουν ακριβως με την ιδια συχνοτητα και ενταση με πριν.
Why couldnt you do the same for me, and why cant you for once, just once in your life, keep the balances?


και το ξανακανω, μιλαω δημοσια.:(
σταματαω
Δεν εχω κατι να προσθεσω anyway.

. said...

δεν ξέρω κατα πόσο θα μαι εντός θέματος, αλλά...

θυμάμαι τον εαυτό μου πριν ένα χ΄ρονο που ήμουν εκτός τόπου και χ΄ρονου γιατι ερωτευτηκα. για 2 μήνες χάθηκα από προσώπου γης, και είχα τύψεις για΄τι ήξερα ότι οι φίλοι μου δεν είναι υποχρεωμένοι να καταλαβαίνουν πώς νιώθω.

ώσπου ενας φίλος μου πε "ξέρω ότι είσαι στην τρέλα σου,γι αυτό δεν με πειραζει και τοσο που χαθήκαμε, σε καταλαβαίνω".
με ηρέμησε τόσο πολύ και το εκτίμησα ακόμη περισσότερο , γι αυτό και σε κάθε πα΄ρομοια πε΄ριπτωση φίλου θα τον μιμηθώ.γράψιμο με "χάσιμο στα σύννεφα" έχουν διαφορά βέβαια

diastimata said...

Τώρα, εγώ που είμαι απ΄ έξω και από μακριά, ένα θα σου πω: Τους φίλους τους δεχόμαστε έτσι όπως είναι. Γι αυτό τους λέμε φίλους. Διαφορετικά θα τους λέγαμε απλώς γνωστούς. Όχι ότι δεν τους τη λέμε, για να βελτιωθούν. Είναι υποχρέωσή μας -και μαλακίες του στιλ "μην προσπαθείς να αλλάξεις τον άλλον" είναι για τα ζευγάρια πάνω στην κάβλα του έρωτα. Αλλά, στην τελική, αφού του την πεις, θα του επισημάνεις ότι "πάλι φίλοι θα ΄μαστε". Αυτό πιστεύω εγώ, που είμαι απ΄ έξω κι από μακριά.

vanesssa said...

Lili έγραψες για ένα θέμα που με στεναχωρεί κι εμένα τον τελευταίο χρόνο αλλά δεν είχα ποτέ την ψυχική διάθεση να κάτσω και να γράψω γι' αυτές τις σκέψεις μου.
Είχα ένα φίλο κι εγώ πριν ένα χρόνο περίπου.Είχαμε μεγάλο δέσιμο.Τα τελευταία 3 χρόνια είμασταν κάθε μέρα μαζί σχεδόν.Ήξερε ο καθένας τις πιο κρυφές σκέψεις του άλλου.Θεωρούσε ακόμα και την οικόγενειά μου δικούς του ανθρώπους.Δεν έπαιξε ποτέ κάτι ερωτικό μεταξύ μας.Όταν εγώ είχα κάτι γκομενικό στο προσκήνιο η σχέση μας ήταν όπως πάντα.Αυτός είχε καιρό να κάνει μια σχέση..μέχρι που έκανε πριν ένα χρόνο.Μια σχέση την οποία βοήθησα κι εγώ από την πλευρά μου μέχρι να έρθουν πιο κοντά καθώς εγώ ήμουν η κοινή φίλη.Και τότε τον έχασα.Δεν ήταν ότι δεν είχε πια χρόνο για μένα.Ακόμα και κάποιες φορές που τον αναζήτησα και τον χρειάστηκα δεν ήρθε.
Στην αρχή του είχα συζητήσει την απομάκρυνσή του και είπε ότι θα προσπαθήσει να το διορθώσει.Δεν το έκανε.Από τότε μιλάμε μόνο για τα τυπικά και απαραίτητα.
Έχει έπενδύσει κάθετι του σε αυτή τη σχέση του κι έχει χάσει κάθε φίλο του.Με λυπεί πραγματικά όταν τον σκέφτομαι.Και πιστεύω πως αν ξαναπροσπαθήσει να με προσεγγίσει όσο κι αν μου έχει στοιχίσει η απουσία του όλο αυτό το διάστημα εγώ θα είμαι εδώ.
Sorry για το comment σεντόνι :-) Μου βγήκαν κι ήθελα να τα πω :P

evlampia said...

γραφεις ωραια οταν γραφεις με παραπονο :P
Οπως ολοι ετσι και γω εχω φιλους που ψιλοχαθηκαν μολις εμφανιστηκε η grand amour της ζωης τους, και κοιταζοντας το πιο ψυχραιμα ανακαλυψα πως ειχα και γω την ευθυνη μου πανω στο θεμα. Ας πουμε, το περιμενα οτι θα χαθει αυτη η φιλη απο προσωπου γης, και τη διευκολυνα. Την αφηνα περισσοτερο στην ησυχια της. Αραιωσα τα τηλεφωνηματα και απεφευγα να βγαινω με το ζευγαρακι ως η τριτη της παρεας (η αληθεια ειναι οτι τους εβρισκα ακρως εκνευριστικους, σπασαρχιδες ειναι η καταλληλη λεξη)
και βεβαιως εγιναν ολα οπως τα περιμενα, χαθηκαμε.
Δε λεω πως φταιω μονο εγω, αλλα οταν το περιμενεις οτι θα γινουν ετσι τα πραγματα,ειναι σαν να το δεχεσαι εκ των προτερων και αρα δεν κανεις τιποτα να το αλλαξεις, και φυσικα θα συμβει. Εχε εμπιστοσυνη στον κολλητο σου... μπορει να εχει τον τροπο να κρατησει τις ισορροπιες... αν βοηθησεις και συ.

My first book

My first book
A funny Homebirth