Εγω και τα μπλογκζ.

Να πω την αληθεια, η φραση με ξενιζει.
Πριν δυο χρονια εβαλα μια χαρτοσακκουλα που ειχε φερει αλλη μπλογκερ στο κεφαλι μου, κανοντας ετσι ενα αστειο τονιζοντας ποσο ηθελα να κρατησω την ανωνυμια μου.
Γνωρισα ανθρωπους με τους οποιους εμεινα φιλη.
Η συνηθης υποπτη ειναι μια απο αυτη.
Με την Ηλεκτρα κατι χτιζω σιγα σιγα.
Υπαρχουν κι αλλοι, οι Adomiel, πχ
Αλλοι ειναι διαδυκτιακοι φιλοι.
Αλλους, τους γνωρισα και τραπηκα σε φυγη.
Αλλους τους γνωρισα- διαδυκτιακα-και σιχαθηκα την ζωη μου.


Εβγαλα οτι λινκ ειχα, οταν καταλαβα οτι ηταν support system.
Και οταν αρχισανε να μου ζητανε αγνωστοι να τους βαλω.
Παλια εμπαινα στο τρακερ να δω ποσους επισκεπτες ειχα. Μετα εκανα μια μαλακια και ο τρακερ μηδενιστηκε και ξαναρχισε απο την αρχη και γενικως βαρεθηκα.
Τωρα το μονο που χρειαζεται για να καταλαβω ειναι η να παρουσιασω καποιον καινουργιο που συμπαθω προσωπικα, η να αρχιζουν να μου σχολιαζουν καποιοι αφηνοντας λινκ για το μπλογκ τους.

Δεχθηκα βρισιδια, πολλαπλη κοροιδια, εκβιασμους. Hate mail. Mεχρι και ανωνυμα τηλεφωνηματα.
Γνωρισα ανθρωπους τοσο διψασμενους για προσοχη που φτιαξανε περσονες ολοκληρες, που ομως δεν αντεξανε στην πραγματικη επαφη, ξεφουσκωσανε σαν μπαλονι.
Ειδα ανθρωπους μεροληπτικους, να σχολουνται με το τι γραφει ο αλλος και να αφιερωνουν το μπλογκ τους σ αυτο.
Και ειδα και διαμαντια αλλα δεν ηταν αρκετα για να με κρατησουν.



Εχω σταματησει να διαβαζω μπλογκζ κανα χρονο τωρα.Δεν διαβαζω ουτε τους φιλους μου παρα περιστασιακα και αν.
Αραια και που περιδιαβαινω τον χωρο και βλεπω οτι ο κοσμος ανανεωθηκε, γιναμε πιο πολλοι και πιθανον το τοπιο μπορει να αλλαξε, αλλα πιθανον μπορει και οχι.
Δεν εχω χρονο ουτε διαθεση να "γνωριστω", να μαθω να διαβασω.
Για μενα η μπλογκοσφαιρα θα χωριζεται παντα σ'αυτους που δημιουργουν και κοιτανε την δουλεια τους και σ αυτους που φθονουν και ειναι ετεροφωτοι( αν υποθεσουμε οτι λενε και τιποτα εξυπνο).