Ποσο δικαιωμα εχουμε να αναφερομαστε σε τριτους απο το μπλογκ;

Για μενα ειναι ξεκαθαρο. Εδω ειναι οι σκεψεις μου, αφιλτραριστες οπως ερχονται την δεδομενη στιγμη που γραφω. Γιαυτο και σχεδον ποτε δεν διορθωνω τα typo μου, γιαυτο και αφηνω κενα (ειναι οι παυσεις μου).
Το μπλογκ μου ειναι το παραθυρο στις σκεψεις μου.
Αν καποιος δικος μου διαβασει κατι εδω που τον ενοχλησει, κατα ποσο πολυ τον ενοχλει η εκθεση σε τριτους, (η "προδοσια" που εβαλα και αλλους στο θεμα), ή οι σκεψεις καθ αυτου?
Αν καθε φορα που ταχωνα εδω στην μανα μου ή στον γειτονα, ήστον γκομενο σκεφτομουν ποσο πολυ θα πληγωνονταν, δεν θα εγραφα, ή θα εγραφα ΓΙΑ να τους πληγωσω.
Ομως εδω γραφω για μενα, για εκεινο το αθεατο κοινο χωρις προσωπα που ταυτιζεται, λεει τα δικα του, μου πεταει και καμια μαλακια...αποστασιοποιημενοι, γνωστοι χωρις ταυτοτητα αφου ειμαι τυφλωμενη απο τον προβολεα της σκηνης μου.


Καποιοι δικοι μου διαβασανε πραγματα κατα καιρους που τους αφορουσαν.
Καποιοι αντιδρασανε, καποιοι οχι.
Και αυτους που σεβαστηκα πιο πολυ ηταν αυτοι που δεν αντιδρασανε-ισως γιατι νιωσανε οτι ηταν ενα δικο μου κομματι, ενα παραθυρο στο πως σκεφτομαι και δεν θελαν να το χασουν...η απλα δεν τολμησανε μην φανε κραξιμο.:P


Αλλα το μπλογκ, για μενα ειναι χωρος εκφρασης, οπου κανω πλακα αλλα και οπου "φωναζω" τους πονους μου και τις απογοητευσεις μου.Παντα σε λογικα πλαισια.
Πχ, οσο και να περιφρονω την συμπεριφορα του πρωην αντρα μου, δεν γραφω ουτε το 1/5 του τι συμβαινει γιατι σκεφτομαι οτι μια μερα μπορει να τα μαθει η κορη μου και δεν θελω να σκοτισει το μυαλουδακι της με τετοια.
Οσο κιαν βρισκω γελοια μια τραγουδιστρια πχ που παιρνει τον εαυτο της στα σοβαρα, δεν θα την σατιρυσω γιατι δεν με ενδιαφερει και τοσο αλλα και γιατι ειναι τοσο ψωνιο που μπορει να μουρθει και καμια μυνηση.:P
Οσο και να θελω να εκφρασω τον ερωτα μου η τα παραπονα μου για τον αντρα που αγαπω, θα πιασω μονο καποια παραδειγματα, και αυτα εν βρασμω ψυχης. Δεν θα τον εξευτελισω ουτε θα επιτρεψω σε κανεναν να το κανει.
Δεν θα κατσω να γραψω με λεπτομερειες πως καναμε ερωτα γιατι ηταν ερωτας, οχι σεξ, και κατι πολυ δικο μας.

Αν ομως τα ορια μου ειναι πιο λασκα απο των αλλων στους οποιους αναφερομαι και υπαρξει ρηξη, τι κανω?
Προσωπικα το βιωνω σαν υψιστη καταπιεση.
Λυπαμαι απο την μια αν στεναχωρεθει καποιος απο τις σκεψεις μου, αλλα θεωρω αναρμοστο να μου επιβαλλει τα δικα του ορια, λες και ειμαι κανα χαζο και δεν ξερω ως που να γραψω, ή λες και δημιουργωντας φασαρια θα αποκομησει τιποτα παραπανω απο το να με τρομαξει (ποιος εχει ορεξη για καβγαδες?) και αρα να με φιμωσει.
Ποιος προσπαθει να ασκησει ελεγχο σε ποιον και ποιος ειναι φαουλ?


Πολλοι μου λενε
"μην πεις στην γυναικα μου για το μπλογκ"
"μην αναφερεις στους συναδελφους μου για το μπλογκ"
και σκεφτομαι ποσοι εχουν αναγκη για επικοινωνια combined με ελευθερια κινησεων.
Να εχουν μια γωνια δικη τους οπου μπορουν να πουν ελευθερα τι νιωθουν χωρις να φοβουνται οτι θα επερθει παρεξηγηση ή ρηξη.
Και οσο μεγαλυτερη η πιεση, τοσο μεγαλυτερη η αναγκη να ψωναξεις
"Κοσμε/μαλακα/καλη μου, ...let me be!!...



...Το κερδισα."