Γαμωτο...

Σημερα ξυπνησα down.
Μια κουβεντα που εγινε χτες μου θυμισε καταστασεις βροχης.


Ξενερωσα με τον εαυτο μου με την φαση, με ολα.Το τελευταιο διαστημ δεχτηκα μεγαλη πιεση και δεν ημουν και ο καλυτερος ανθρωπος.
Το πρωι ξυπνησα και ημουν βαρια, κακοκεφη, και δεν ηθελα να δω ανθρωπο.
Δεν μου αρεσει να ειμαι ετσι, δεν μου αρεσει ενα γεγονος η ενας ανθρωπος να με φερνει σ αυτην την θεση.
Να ξυπνανε μεσα μου πραγματα που μπορει να ειναι αληθειες και να γινομαι στριγγλα, απαιτητικη η φωνακλου.


Θελω να ειμαι επιθυμητη, αγαπητη, και να μπορω να δινω αγαπη χωρις να νιωθω οτι κανω μαλακια.
Χωρις να με "γαμαω" in the process.




Δεν ξερω, ισως τελικα να ειμαι υπερευαισθητη, προβληματικη και υπερμετρα...ουτε και γω ξερω τι.
Ι can only blame myself.